Адамлар Оны ашалады, Ондан башыны чевирди. Азап чеккен, чокъ хасталыкъ корьген акъай эди. Бизлер Ондан бетимизни чевире эдик, адамлар Оны ашалады, ве биз Оны адам ерине саймай эдик.
биз ичюн бир Алла Баба бар. Эр шей Ондандыр, ве биз О ичюн яшаймыз. Ве бир Рабби Иса Месих бар. Эр шей Онынъ ярдымынен яратылгъан, ве биз Онынъ ярдымынен яшаймыз.
Бакъынъыз, биз «Алланынъ балалары» адландырылайыкъ деп, Баба бизге не къадар буюк севги косьтерди! Керчектен де, биз Онынъ балаларымыз! Лякин дюнья бизни танымай, чюнки о, Бабаны танымагъан.