7 Сен Озюнъ, я РАББИ, Алла, Ибрамны сайлап алдынъ ве оны къасдийлилернинъ Ур шеэринден алып чыкъардынъ ве онъа «Ибраим» адыны бердинъ.
Терах, къасдийлилернинъ Ур шеэринден чыкъып, Ханаан топрагъына кетмек ичюн ёл алды. О, огълу Ибрамны, Хараннынъ огълу олгъан Лут торуныны ве огълу Ибрамнынъ апайы олгъан Сарей келинини янына алды. Лякин Харан шеэрине келип, анда ерлештилер.
РАББИ Ибрамгъа: – Мен – РАББИм. Бу топракъны санъа бермек ичюн, Мен сени къасдийлилернинъ Ур шеэринден чыкъардым, – деди.
– Энди адынъ «Ибрам» дегиль, «Ибраим» оладжакъ. Мен сени сайысыз халкъларнынъ бабасы-дедеси этеджегим.
Ибраим балаларына ве эписи несиллерине адалетли ве инсафлы яшайышны огретсин деп, РАББИнинъ ёлунда юрмеге эмир этсин деп, Мен оны сайлап алдым. Онъа бутюн ваде эткенлеримни япарым», – деп тюшюнди.
Ибрам (демек, Ибраим).
Деденъиз Ибраимге, сизни догъгъан Сареге бакъынъыз. Мен Ибраимни чагъыргъанда, о, бир адам эди. Мен оны багъышладым, онъа чокъ эвлятлар бердим.
Лякин РАББИ баба-деделеринъе ашыкъ олгъан, сизни севген ве эписи халкълардан сизни, оларнынъ эвлятларыны сайлап алгъан эди. Бугунь де ойледир.