6 Мен оларнынъ ярдым истегенини ве бойле сёзлерини эшитип, пек ачувландым.
Мен оларны серт тенбиеледим ве къаргъадым, оларнынъ базы акъайларыны котекледим, башында сачларыны юлкътым ве озь къызларыны оларнынъ огъулларына бермемек ве оларнынъ къызларыны озь огъулларына ве озьлерине алмамагъа Алланынъ Адынен ант этмеге меджбур эттирдим.
Мен пек ачувландым ве Товьянынъ эписи шейлерини ханеден тышарыгъа чыкъарып аттым
Юрегим сызлады, мен мырзаларны ве башлыкъларны сёгдим ве оларгъа серт-серт: – Сизлер къардашларынъыздан фаиз аласынъыз! – дедим. Сонъ оларгъа къаршы буюк топлашув чагъырдым
Сенинъ эписи къулларынъ манъа келип седжде этерлер ве: «Сен ёлбашчылыкъ эткен бутюн халкъынънен чыкъып кет», – деп айтарлар. Бундан сонъ мен чыкъып кетерим, – деди ве гъазапнен фыравундан чыкъып кетти.
Муса зияде ачувланып, РАББИге: – Оларнынъ бахшышларына эмиет берме. Мен оларнынъ биринден эшек биле алмадым, оларнынъ бирине бир тюрлю яманлыкъ биле япмадым, – деди.
Иса адамларнынъ о къадар таш юрекли олгъанларына къайгъырып, этрафына кедер ве ачувнен бакъты. Къолу сакъат адамгъа исе: – Къолунъны узат! – деди. О, сакъат къолуны узаткъанынен, къолу тюзельди.
Гъазаплангъанда, гуна япманъыз. Кунеш баткъандже, гъазаптан къайтынъыз,