13 Шунынъ ичюн ашагъы ерлерде, диварнынъ артындаки ачыкъ ерлеринде мен халкъны сойларына коре къылычларынен, мызракъларынен ве яйларынен къойдым.
Оларнынъ этрафында яшагъан ехудалылар эр ерден келип, оларнынъ уджюм этеджеги акъкъында беш-он кере бизге айттылар.
Амма мен оларгъа хаберджи йиберип: – Мен буюк ишнен мешгъулим, келип оламам. Эгер мен ишлеримни ташлап сизге кельсем, бутюн иш токътайджакъ, – дедим.
Алламыз олгъан РАББИге ошагъан ким бар? О, юксеклерде отура,
Мына, Мен сизлерни къашкъыр сюрюсине къойлар киби ёллайым. Сиз йыланлар киби акъыллы ве гогерджинлер киби саде олунъ.
Дин къардашлар, балалар киби тюшюнменъиз. Яманлыкъкъа коре, бала киби къабаатсыз олунъыз, акъылгъа коре исе буюк адамлар киби олунъыз.