4 Падиша менден: – Сен не истейсинъ? – деп сорады. Мен коклернинъ Алласына дува эттим ве
Давуткъа: – Ахитофел Авишаломнен берабер санъа къаршы анълашма япты, – дедилер. Давут: – РАББИ! Ахитофелнинъ огреткен шейни ахмакълыкъкъа чевир! – деди.
Гедже Гивон шеэринде Сулеймангъа тюшюнде РАББИ корюнди. Алла онъа: – Санъа не берейим, сора, – деди.
Я Рабби, Санъа ялварам, къулунънынъ дуваларына къулакъ ас, Сенинъ Адынъдан севинген ве Сенден къоркъкъан къулларынънынъ дуваларыны да эшит. Шимди манъа, къулунъа, къысмет эт. Мен шу адамнынъ козьлеринде мерамет къазанайым!» О вакъыт мен падишанынъ сакиси эдим.
Бу сёзлерни эшиткен сонъ, мен отурып агъладым. Бир къач кунь гъам ичинде эдим, ич бир шей ашамадым-ичмедим, коклернинъ Алласына дува эттим.
Мен бойле дедим: «Я РАББИ, коклернинъ Алласы! Улу ве къоркъунчлы Алла! Сени севген ве эмирлеринъни беджерген адамларгъа Сен буюк севгинъни косьтересинъ ве васиетинъни сакълап къалдырасынъ!
Мен оларгъа джевап берип, шойле дедим: – Коклернинъ Алласы бизим ярдымджымыз оладжакъ. Бизлер де, Онынъ къуллары, къурмагъа башлайджакъмыз. Сизинъ исе Ерусалимде не пайынъыз, не акъкъынъыз оладжакъ, сизинъ адларынъыз да мында анъылмайджакъ.
падишагъа бойле дедим: – Эгер падишанынъ истеги олса, эгер мен, къулунъ, сенинъ мераметинъни къазангъан олсам, мени Ехудагъа, баба-деделеримнинъ къабирлери олгъан шеэрге йибер. Мен шу шеэрни гъайрыдан къурайым.
– Не олды, Эстер къыраличе? Юрегинъ не истей? Падишалыкънынъ ярысыны сорасанъ биле, санъа бериледжектир! – деди онъа падиша.
Шарап ичкен вакъытта падиша Эстерге: – Юрегинъ не истей? Оны беджереджегим! Истеклеринъ насыл? Падишалыкънынъ ярысыны сорасанъ биле, санъа бериледжектир! – деди.
Экинджи куню де, зияфет вакътында падиша Эстерден: – Юрегинъ не истей, Эстер къыраличе? Оны беджереджегим! Истеклеринъ насыл? Падишалыкънынъ ярысыны сорасанъ биле, санъа бериледжектир! – деп сорады.
Эписи ёлларынъда РАББИни бильмеге тырыш, ве О, сенинъ ёлларынъны догъру япаджакъ.
Иса ондан: – Сен Менден не истейсинъ? – деп сорады. – Раввуни, козьлерим корьсюн! – деди кёр адам.
Бинъбашы йигитнинъ къолундан тутып, оны бир четке чекти де: – Манъа не айтаджакъ эдинъ? – деп сорады.
Ич бир шейге къасевет этменъиз, амма эр вакъыт дува окъуп ве ялварып, эр бир истегинъизни Алланынъ алдында миннетдарлыкънен ачынъыз.