2 Чюнки олар исраиллилерни отьмек ве сувнен къаршыламадылар ве оларны къаргъамакъ ичюн Беламгъа пара тёледилер. (Амма Алламыз къаргъышны багъышлавгъа чевирди.)
Эй, халкъым! Акълынъа кетир: Моав падишасы Балакъ сизге къаршы нелер тюшюнди? Беорнынъ огълу Белам онъа насыл джевап берди? Шиттимден Гилгалгъа къадар не олды? Мен, РАББИ, сизге ишанчлыгъымны косьтердим.
Белам бойле кинаели икяени айтып берди: – Эй, Балакъ, тур ве динъле! Циппорнынъ огълу, манъа къулакъ ас!
Падиша оларгъа джевап берип: – Сизге догърусыны айтам: шу кучюк къардашларымдан бирисине япкъанынъыз – Манъа япкъанынъыздыр, – дейджек.
Аммонлыларгъа ве моавлыларгъа РАББИнинъ джемаатына кирмеге олмаз. Оларнынъ онунджы несилине биле ич бир вакъыт РАББИнинъ джемаатына кирмеге олмаз.
Чюнки сиз Мысырдан кеткенинъизде, олар сизни пите ве сувнен къаршыламагъанлар ве, сизни къаргъамакъ ичюн, Арам-Нахараим еринден, Петор шеэринден олгъан Беорнынъ огълу Беламны парагъа туткъанлар.
Лякин Алланъ олгъан РАББИ Беламны динълемеге истемеген. Алланъ олгъан РАББИ сени севгени ичюн, къаргъышны бахыткъа чевирген.
Догъру ёлны къалдырып, Босорнынъ огълу Белам ёлундан кетип, джоюлдылар. Белам яманлыкънен тапылгъан акъчаны севди,