2 – Халкъны аджыйым. Учь кунь Меним алдымда туралар, ашамагъа исе ич бир шейлери ёкъ.
Ильяс бакъса, не корьсюн: башы уджунда къор устюнде бир пите ве бир гугюм сув турмакъта. О, ашады-ичти, сонъ кене юкълап къалды.
Юкъары эвлеринъден дагъларны суварасынъ, ер юзю ишлеринънинъ мейвасына тоя.
РАББИ сокъурларнынъ козюни ача, эр бир бели букюльгенни О, котерип турсата! РАББИ инсафлыларны севе!
О, кене бизлерни аджыйджакъ ве къабаатларымызны багъышлайджакъ. Сен бутюн гуналарымызны терен денъизге батыраджакъсынъ,
Иса къайыкътан чыкъып, чокъ адамларны корьди. О адамларны аджыды ве оларнынъ арасында олгъан хасталарны тедавийледи.
Иса оларны аджып, козьлерине къол тийдирди. Шу ань оларнынъ козьлери ачылды, ве олар Исанынъ артындан кеттилер.
Адам къалабалыгъыны корип, Иса оларны аджыды. Чобансыз къойлар киби, олар шашкъын ве кучьтен кесильген эдилер.
Иса оны аджыды, къолуны узатып хастагъа тийди де, шойле деди: – Мен истейим, сени эляллап тедавийлейим.
Амма Иса разылыкъ бермеди. – Озь эвинъе, якъынларынъа бар, оларгъа Рабби сени аджып, не япкъаныны ве санъа мерамет косьтергенини айтып бер, – деди онъа.
Иса шегиртлеринен къайыкъкъа минип, адам олмагъан бир ерге ёл алды.
Иса къайыкътан чыкъып, чокъ адамларны корип, оларны аджыды. Олар чобансыз къойларгъа ошай эдилер. Иса оларгъа чокъ шейлерни огретип башлады.
Эгер оларны эвлерине ач къалдырып йиберсем, ёлда такъаттан кесилирлер. Базылары узакъ ерлерден кельгенлер, – деди.
– Баланы ольдюрмеге истеп, шейтан оны чокъ кере де атешке, де сувгъа ташлады. Эгер къолунъдан кельсе, бизлерни аджып, ярдым эт, – деди.
Бундан сонъ о, бабасына къайта. О даа узакъта келеяткъанда, бабасы огълуны коре ве аджый. О, чапып барып, огълунынъ бойнундан къучакълап опе.
Рабби къадынны корьгенинен, оны аджыды. – Агълама! – деди де,
Шунынъ ичюн Онъа эр шейде агъа-къардашларына ошамагъа керек эди. Бойле этип, О, Алланынъ огюнде мераметли ве ишанчлы баш руханий олды ве халкънынъ гуналары ичюн Озюни одеме этти.
Бизим баш руханийимиз къуветсизлигимизни анълай. О, бизлер киби, эр тарафтан сыналгъан эди, амма бизге бакъкъанда, ич бир гуна япмады.
Бильмеген, ёлдан урулгъан адамларгъа о мераметнен бакъып ола, чюнки озю де гуналы адамдыр.