4 Базаргъа барып кельген сонъ да, башта ювуналар, сонъ аш ашайлар. Шунынънен, пиалалар, бардакълар, бакъыр чанакъ-чёльмеклерни ве ятакъларны ювып, даа чокъ адетлерни кутелер.
О вакъытта мени сарып алгъан душманларыма къаршы мен башымны котерип юреджегим; РАББИнинъ чадырында къурбанлар чалып, къуванчнен къычыраджагъым, РАББИге йырлайджагъым ве чалгъы чаладжагъым!
Ювунынъыз, темизленинъиз, яман ишлеринъизни козьлеримден узакълаштырынъыз, яманлыкъ этмектен вазгечинъиз.
Рекъавлылар союнынъ огъуллары огюне шарап толу савутларны ве къаделерни къойып, оларгъа: – Шарап ичинъиз, – дедим.
Эй, Ерусалим, къуртулмакъ ичюн, юрегинъни яман шейлерден темизле. Къара ниетлеринъ ичинъде даа не къадар къаладжакъ?
Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Пиала ве табакънынъ тышыны темизлейсиз, амма оларнынъ ичи хырсызлыкъ ве къызгъанчлыкъкъа толып таша.
Эй, кёр ферисе! Башта пиаланынъ ичини темизле, о вакъыт онынъ тышы да темиз олур.
Пилат ич бир шей ярдым этмегенини, аксине исьян котериледжегини корип: – Мен бу адамнынъ къаны тёкюледжегинде къабаатлы дегилим. Бу ишни озьлеринъиз бакъынъыз! – деди де, халкънынъ козю огюнде сув кетиртип, эллерини ювды.
Сиз Алланынъ эмирини быракъып, инсан урф-адетлерини тутасыз.
О ерде еудийлернинъ элялланув адети ичюн, эр бири дёрт-алты буюк къопкъа сув сыгъдыргъан алты дане таш савут бар эди.
Бир кунь Ягъянынъ шегиртлери бир еудийнен элялланув адетлери акъкъында давалаша башлады.
Олар – тек ашлар, ичимликлер ве эр тюрлю абдестлер. Булар – беден ичюн эмирлер, ве олар янъы тертип пейда олгъанына къадар къоюлгъан.
Аллагъа якъынлашынъыз, ве О, сизлерге якъынлашыр. Эй, гуналылар, къолларынъызны ювунъыз! Эй, акъылы болюнген адамлар, юреклеринъизни темизленъиз!
Амма О, Озю ярыкъта олгъаны киби, биз де ярыкъта юрсек, бизим араларымыз якъын олур ве Онынъ Огълу Исанынъ къаны бизни эр бир гунадан темизлер.