18 О оларгъа: – Гъалиба сиз де ойле акъылсызларсынъыз? – деди. – Тышарыдан адамнынъ ичине кирген ич бир шей оны арам этип оламагъаныны анъламайсызмы?
Агъызгъа кирген шей дегиль, агъыздан чыкъкъан шей исе инсанны арам эте, – деди.
Мен сизлерге: «Фериселер ве саддукийлернинъ маясындан сакът олунъыз», – дегеним отьмек акъкъында олмагъаныны насыл анъламайсынъыз? – деди.
Бу кинаели икяени анъламадынъызмы? Ойле олса, башкъа икяелерни насыл анълайджакъсыз? – деди оларгъа Иса.
Иса, адамларнынъ арасындан чыкъып, эвге кирген сонъ, шегиртлери Ондан бу кинаели икяенинъ манасыны сорадылар.
Бу шейлер адамнынъ юрегине дегиль, ашкъазанына кире ве аякъёлгъа кете. Бунынънен Иса эписи ашларны элял этти.
Иса оларгъа: – Эй, акъылсызлар! Пейгъамберлернинъ айткъанларына иманы агъыр адамлар!
Иса онъа джевап берип: – Сен Исраильнинъ оджасы олып, буны бильмейсинъми?
Сизлерге агъыр аш дегиль, сют бердим, чюнки агъыр ашны ашамагъа даа кучюнъиз етмей эди. Шимди де кучюнъиз етмей,
Бу акъта айтаджакъ лафымыз чокъ, амма сизге анълатмагъа агъыр, чюнки сиз ярамай анълайсынъыз.