26 Сонъ Иса шойле деди: – Алланынъ Падишалыгъы бунъа ошай: Бир адам топракъкъа урлукъ сача.
Яман адамнынъ къазанчы яландыр, акъикъатны сачкъан адам исе ишанчлы мукяфатны джыя.
Ельге бакъкъан сачмаз, булуткъа бакъкъан ормаз.
Сабадан урлугъынъны сач, акъшам да къол къавуштырып отурма, чюнки насыл ишинъ берекетли оладжагъындан, я экиси де яхшы берекет береджегинден хаберинъ ёкъ.
Сизлер исе бахтлы олурсынъыз: суву олгъан эр бир ерде урлукъ сачаджакъсынъыз, туварынъызны ве эшеклеринъизни эр ерде отлатаджакъсынъыз!
О, оларгъа джевап берип: – Кок Падишалыгъынынъ сырлары сизге ачылгъан, оларгъа исе къапалы, – деди.
Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтты: – Кок Падишалыгъы неге ошай? Бир адам тарласына яхшы урлукъ сачты.
Иса оларгъа чокъ шейлер акъкъында кинаели икяелер айтты: – Бир урлукъ сачыджы тарлагъа чыкъа.
Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтып берди: – Кок Падишалыгъы бир хардал урлугъына ошай. Адам оны алып, озь тарласына сача.
Сонъ Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтты: – Кок Падишалыгъы бир къашыкъ маягъа ошай. Къадын оны алып, учь буюк савут унгъа ташлай ве бутюн хамырыны къабарта.
– Тёвбе этинъиз! Кок Падишалыгъы энди пек якъын! – деп илян эте эди.
О вакъыттан сонъ Иса: – Тёвбе этинъиз! Кок Падишалыгъы якъын кельди, – деп, адамларгъа Алланынъ шейлерини огретип башлады.
Кимде бар олса, онъа даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, олгъаны да тутып алынаджакъ.
О, гедже юкълап, куньдюз тура. Урлукънынъ насыл осип-узангъанындан онынъ хабери ёкъ.
Иса: – Алланынъ Падишалыгъы неге ошай? Оны ненен тенъештирейим?
Бу икяенинъ манасы бойле: урлукъ – Алланынъ Сёзюдир,
– Бир сачыджы тарлагъа урлукъ сачмагъа чыкъа. О, урлукъ сачкъанда, базы урлукълар ёл кенарына тюшип таптала, ве кок къушлары оларны чокъуп, ёкъ этелер.
Сизге керчектен догърусыны айтам: эгер богъдайнынъ урлугъы топракъкъа тюшип ольмесе, о тек адий бир урлучыкъ олып къаладжакъ. Амма ольсе, чокъ берекет береджек.
Тынчлыкъ-аманлыкъ яраткъан адамлар инсафлы берекетни берген урлукъларны тынчлыкънен даркъаталар.