6 Йигит исе: – Къоркъманъыз! Сизлер хачкъа мыхлангъан Назаретли Исаны къыдырасыз. О тирильди, О мында ёкъ. О эвель мына бу ерге къоюлгъан эди.
Шунынънен, Йишай огълу Давутнынъ дувалары битти.
Мени севгенлерни мен де севем, мени къыдыргъанлар мени тапарлар.
Юнус учь кунь ве учь гедже буюк балыкънынъ къурсагъы ичинде олгъаны киби, Инсан Огълу да шойле учь кунь ве учь гедже топракънынъ юрегинде оладжакъ.
– Эй, назаретли Иса, Сен бизден не истейсинъ? Бизни гъайып этмек ичюн кельдинъми? Мен Сенинъ ким олгъанынъны билем! Сен Алланынъ Азизисинъ! – деп къычырды о.
Буны корьгенлер эписи шашып къалдылар. Бир-биринден: – Бу насыл шей? – деп сорай эдилер. – Насылдыр бир яп-янъы огретюв… Онынъ къудрети о къадар буюк ки, О, арам рухларгъа эмир эте, олар исе Онъа бойсуналар.
Олар Оны масхара этип, Онъа тюкюреджеклер, Оны къамчылайджакълар ве ольдюреджеклер. Амма учюнджи куню О, тириледжек, – деди.
О, Озюнен Пётрны, Якъупны ве Юханны алды. Оны буюк дерт ве гъам атеши къыйнай эди.
Адамлар Исаны корип, Онынъ алдына къуванчлы шашкъынлыкънен чапып барып, селям бердилер.
О оларгъа: – Мукъаддес Языларда, Месих азаплар чекеджек ве учюнджи куню олюлер арасындан тураджакъ, деп язылгъандыр.
Лякин Алла олюм зынджырларыны узип, Оны тирильтти, чюнки олюм Оны тутып оламаз эди.
эпинъизге ве бутюн Исраиль халкъына белли олсун ки, бу адам сизлер хачкъа мыхлап къойгъан, Алла исе тирильткен назаретли Иса Месихнинъ Ады ярдымынен огюнъизде сап-сагълам тура.