10 Мерьем барып, эвель Исанен берабер олгъан, энди исе матем тутып агълагъан шегиртлерине хабер этти.
Йигит бу сёзлерни эшитип, къайгъы ичинде о ерден чыкъып кетти. Онынъ байлыгъы буюк эди де.
О вакъытта кокте Инсан Огълунынъ бельгиси пейда оладжакъ. Ер юзюндеки эписи миллетлер окюр-окюр агълайджакълар, коктеки булутлар устюнде къудрет ве буюк шан-шурет иле келеяткъан Инсан Огълуны кореджеклер.
Иса оларгъа: – Тойгъа чагъырылгъан мусафирлер, киев оларнен олгъанда, къайгъыралармы? Амма киевни олардан аладжакъ куньлер кельгенде, олар аштан-сувдан вазгечеджеклер, – деди.
Тамам шу вакъытта хораз экинджи сефер къычырды. Исанынъ: «Хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен учь кере Менден вазгечеджексинъ», – деген сёзлери Пётрнынъ эсине кельди, ве онынъ козьлеринден яшлар тёкюле башлады.
Иса оларгъа: – Ёл бою не акъкъында лаф этесинъиз? – деди. Олар кедерли корюнип, токътадылар.
Лякин буны сизге айткъаным ичюн, юреклеринъиз гъам-къайгъыгъа толды.
О вакъыт магдалалы Мерьем шегиртлерге барып: – Мен Раббини корьдим! – деди, Иса онъа нелер айткъаныны да икяе этти.