5 Лякин Иса ич бир джевап бермеди. Бу, Пилатны пек шашырды.
Онынъ куньлеринде инсафлы онъаджакъ, ай ёкъ олгъандже, аманлыкъ чокълашаджакъ.
Оны эзиетледи, къыйнадылар, О исе агъзыны ачмады. Оны къой киби соймагъа айдап кетирдилер, къозу юнь къыркъкъан адамнынъ алдында индемейип тургъан киби, О да агъзыны ачмады.
Мына, мен ве РАББИ манъа берген балалардыр. Биз – Сион дагъында яшагъан Ордулар РАББИсинден Исраильге берильген аляметлер ве бельгилермиз.
Эй, баш руханий Ехошуа, сен ве огюнъдеки, мында олгъанлары яхшы бельги олгъан аркъадашлар, динъленъиз! Бакъынъыз, Мен «Пытакъ» къулумны алып кетирем.
Баш руханийлер ве акъсакъаллар Исаны къабаатлагъанда, О ич бир шей айтмай эди.
Лякин Иса бу лафларгъа бир сёз биле джевап къайтармады. Аким пек шашты.
Пилат Онъа даа бир кере: – Сенинъ ич бир джевабынъ ёкъмы? Бакъса, Санъа къаршы къабаатлавлар пек чокъ! – деди.
Ирод Исагъа бир чокъ суаль берди, амма Иса бирине де джевап къайтармады.
Къайтып, преториягъа кирди ве Исадан: – Сен къаерденсинъ? – деп сорады. Лякин Иса онъа джевап бермеди.
Фикиримдже, Алла бизни, эльчилерни, энъ сонъки сырагъа къойып, олюм джезасына укюм этильгенлерни киби, ёллады. Бизни мелеклер, адамлар ве бутюн дюнья сейир эте.