22 Онынъ айткъан сёзлерини эшиткенлер эписи шашып къалдылар. О, Къанун оджалары киби дегиль, буюк къудрет берильген адам киби огрете эди.
– Меним сёзюм атеш киби дегильми? Къаяларны парлагъан чёкюч киби дегильми? – дей РАББИ.
Озюнинъ юртуна келип, ерли халкънынъ синагогасында огрете башлады. Оны динълегенлер шашып къала эдилер. – О къадар акъыл ве къудрет Онъа къайдан кельген? – дей эди олар.
Шу арада синагогагъа джин ургъан бир адам кирди.
Оны динълегенлер эписи Исанынъ эр шейни анълагъанына ве берген джевапларына шаша эдилер.
Мен сизни ойле бир лафкъа уста ве икметли этерим ки, сизге къаршы чыкъкъанлардан ич бириси къаршынъызгъа турып, ич бир шей айтып оламаз.
Эписи Исанынъ огретювине шаша, чюнки О, къудретнен айта эди.
– Бу Адам киби ич бир вакъыт ич кимсе лаф этмеген! – деди аскерлер.
амма онынъ сёзюндеки икметке ве Рухкъа къаршы чыкъып оламай эдилер.
Амма адамларнынъ гизли ве айып ишлерини ред этип, шимди айнеджиликнен арекет этмеймиз, Алланынъ Сёзюни бозмаймыз. Биз акъикъатны ачыкъ-айдын этемиз ве Алланынъ огюнде эр бир адамнынъ виджданына бизге къыймет кесмеге ёл беремиз.