2 Анда бир юзбашынынъ энъ севимли къулу хасталанып, олюм алында ята эди.
ве бойле деди: – Озюнинъ мераметини эфендиме эйлеген ве ишанчлы олгъан РАББИге, Ибраим-эфендимнинъ Алласына бинъ шукюрлер олсун! РАББИ мени дос-догъру ёлнен эфендимнинъ къардашынынъ эвине кетирди.
Сонъ Рефикъанынъ даясы Девора кечинди. Оны Бет-Эльнинъ янында эмен тереги тюбюнде дефн эттилер. Якъуп бу эменнинъ адыны Агълав Тереги деп къойды.
Эгер ялан ёлунда юрген олсам, аягъым алдавгъа тараф ашыкъкъан олса,
Эгер къулны балалыгъындан эркелесенъ, хайырыны корьмезсинъ.
Исаны къаравуллагъан юзбашы ве онынъ аскерлери ер титрегенини ве башкъа вакъиаларны корип, пек къоркътылар ве: – Акъикъатен О – Алланынъ Огълу экен! – дедилер.
Буны корьген юзбашы: – Акъикъатен, бу адам къабаатсыз экен! – деп, Алланы шерефледи.
Иса сёзюни халкъкъа айтып битирген сонъ, Къафарнаум шеэрине келип чыкъты.
Юзбашы, Иса акъкъында эшитип, О, келип къулумны къуртарсын деп риджа этмек ичюн, Онынъ алдына еудийлернинъ акъсакъалларыны ёллады.
Онынъ он эки яшларында олгъан бирден-бир къызы олюм тёшегинде ята эди. Иса Яирнен берабер кеткенде, Оны чевре-четинден пек чокъ адам сыкъыштыра башлады.
Кайсарея шеэринде Корнелий адлы бир адам бар эди. О, «Италик» деген арбий болюгининъ бир юзбашы олып хызмет эте,
Онен лаф эткен мелек кеткен сонъ, Корнелий эки хызметчисини ве озюнинъ аскер ярдымджысыны, диндар бир адамны чагъырды.
Юзбашы буны эшиткенинен, барып бинъбашыгъа хабер этип: – Бакъ, сен не япмагъа истейсинъ? Бу адам Рим гражданы экен де, – деди.
Павел юзбашылардан бирисини чагъырып: – Бу йигитни бинъбашынынъ янына алып бар, онъа айтаджакъ бир лафы бар, – деди.
Италиягъа геминен кетмеге къарар чыкъарылгъанда, Павелни ве башкъа бир къач мабюслерни императорнынъ арбий болюгининъ бир юзбашы Юлийге бердилер.
Эртеси куню Сидон шеэрине келип токътадыкъ. Юлий Павелге яхшы мунасебетте олып, онъа достларына бармагъа ве керек шейлерни алмагъа разылыкъ берди.
Лякин юзбашы Павелни къуртараджакъ олып, оларгъа ниетлерини беджермеге ёл бермеди, ялдамагъа бильгенлерге биринджи олып озьлерини гемиден ташлап ялыгъа чыкъмагъа,
Къуллар, дюньядаки эфендилеринъизнинъ сёзюни эр шейде динъленъиз, козьге корюнмеге, адамларнынъ разылыгъыны къыдыргъанлар киби дегиль, буны саф юрекнен, Алладан къоркъып япынъыз.