6 Олар экиси Алланынъ огюнде инсафлы адамлар олып, Раббининъ эписи эмир ве къанунларыны къатиен тута эдилер.
Ибрам 99 яшында олгъанда, онъа РАББИ келип: – Мен – Къудретли Алладырым. Козюм огюнде ачыкъ яшап, къусурсыз ол.
Мына, Нух ве онынъ эвлятлары акъкъында ривает. О заман яшагъан адамларнынъ арасында тек Нух къусурсыз ве инсафлы адам эди. О, Алланынъ козю огюнде ачыкъ яшай эди.
РАББИ Нухкъа: – Бутюн къорантанъны алып, сандыкъкъа кир. Озь несилинъде тек сен инсафлы олгъанынъны корьдим.
Давут РАББИнинъ огюнде догъру ишлер япып, Онынъ буюргъанларындан къайтмады. Хитли Уриянен олгъан вакъиадан гъайры, бутюн омрю девамында догъру ишлер япып яшады.
Давут бабанъ киби Меним огюмде темиз юрекнен ве догърулыкънен Мен санъа буюргъан эписи шейлерни тутып, низамнамелеримни ве къарарларымны сакълап юрсенъ,
– Я РАББИ! Мен Сенинъ огюнъде насыл садыкълыкънен ве бутюн юрегимнен Санъа берилип юргенимни эсле. Сенинъ огюнъде яхшылыкъ яптым, – деп, аджджы агълап башлады.
ве бабасынынъ Алласыны къыдырды, Онынъ эмирлерине коре яшады. Исраиллилернинъ япкъанларыны исе о япмады.
Уц топрагъында Эюп адлы бир адам яшай эди. Къусурсыз, догъру адам олып, о, Алладан къоркъа ве яманлыкътан къача эди.
РАББИ Шейтангъа: – Къулум Эюпны корьдинъми? – деди. – Дюньяда онынъ киби адам ёкъ. Къусурсыз, догъру бир адамдыр. О, Алладан къоркъа ве яманлыкътан къача.
– Догъру! Керчектен де ойле олгъаныны билем, амма Алланынъ огюнде адам насыл акъланып олур?
Джаным тынчлыкътан нефретленгенлернен къарардан зияде яшады!
Лякин оларнынъ балалары ёкъ эди. Элизабет къысыр, олар экиси де энди къартайгъан эдилер.
Амма Иса оларгъа: – Сиз адамларнынъ огюнде озюнъизни инсафлы этип косьтересиз, лякин Алла юреклеринъизни биле. Адамларда кокке котерильген шей Алланынъ огюнде пистир, – деди.
О вакъыт Ерусалимде Симеон деген бир адам бар эди. О, инсафлы ве диндар адам олып, Исраиль ичюн теселли беклей. Онда Мукъаддес Рух бар эди.
Давут Иса акъкъында шойле деген: – Раббини эр вакъыт огюмде коре эдим: Мен ич бир шейден къоркъмайым деп, О, меним онъ тарафымдадыр.
Павел Шура азаларына козьлерини тикип: – Эй, дин къардашларымыз! Мен бу куньге къадар Алланынъ алдында темиз инсафнен яшай эдим, – деди.
Шунынъ ичюн Алла ве инсанларнынъ алдында инсафымны эр вакъыт саф тутмагъа тырышам.
Бу иште сенинъ не акъкъынъ, не къысметинъ бар, чюнки Алланынъ огюнде юрегинъ догъру дегиль.
Бойле этип, энди биз беденге коре дегиль, Рухкъа коре яшагъан адамлар олып, Къануннынъ адалетли буюргъанларыны беджерейик.
Сизлер мени эр вакъыт хатырлагъанынъыз ичюн ве мен берген огретювимни туткъанынъыз ичюн сизлерни макътайым.
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
РАББИ-Таалянъыз эмир эткен ёлундан юрюнъиз. Сонъ сагъ олурсынъыз, ишлеринъиз де яхшы олур, ве мульк оларакъ аладжакъ топрагъынъызда чокъ яшарсынъыз.
лякин шимди О, Озь беденини олюмге берип, сизлерни Алланен барыштырды. О, сизлерни азиз, лекесиз ве къабаатсыз этип, Онынъ козю огюне кетиреджек,
Сонъ О, юреклеринъизни къавийлештиреджек, ве сиз Алла Бабамызнынъ огюнде, Раббимиз Иса Озюнинъ бутюн азизлеринен берабер кельгенде, къабаатсыз ве азиз оладжакъсынъыз. Амин.
Шунынъ ичюн, севгилилерим, буны беклегенинъизде, Алланынъ огюнде муаббетликте яшап, лекесиз ве къабаатсыз олмагъа гъайрет этинъиз
Эгер Онынъ адалетли олгъаныны бильсенъиз, буны да билинъиз: догъру иш япкъан эр бир адам Онынъ догъгъан баласыдыр.
Биз билемиз: эгер биз Онынъ эмирлерини беджерсек, биз Оны акъикъатен билемиз.
Балалар, кимсе сизни ёлдан урмасын! О насыл адалетли олса, догъру япкъан адам да о къадар адалетлидир.