2 РАББИ манъа шойле джевап берди: – Кореджек шейлеринъни язып ал, леваларда ачыкъ-айдын язып къой, оларны окъуйджакълар бир кереден окъусынлар.
Энди барып, бу сёзлерни левагъа сыз, бурулгъан кягъыткъа язып къой, олар келеджек заманларгъа, омюрбилля къалсын!
РАББИ манъа: – Балабан бир тахта ал да, устюнде эр кес ичюн анълайышлы язынен: «Хырсызлыкъ япмагъа ашыкъа, гъанимет къазанмагъа тез келе» деп яз, – деди. –
– РАББИ, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: Мен санъа айткъан бутюн бу сёзлерни китапкъа яз.
Амма сен, Даниял, бу сёзлерни гизле ве китапкъа печат къойып, ахыр замангъадже оны сакъла. Чокъусы ёлдан урулгъанда, бу китап адамларгъа бильги береджек.
Вавилон падишасы Белшаццарнынъ падишалыкъ эткенининъ биринджи йылында Даниял тёшегинде яткъанында бир тюш ве руялар корьди. О, руясыны язып алды ве онынъ эсас манасыны анълатты.
Языда язылгъаны бизни огретмек ичюн язылгъан. Шунынъ ичюн сабыр этип ве Мукъаддес Язылардан юрекленип, биз ишанч тапмакъ мумкюнмиз.
Иманлылар джемиетинде исе анълашылмаз тильде бинълернен сёз айткъаныма коре, башкъаларыны огретмек ичюн анълайышлы беш сёз айткъаным яхшыдыр.
Ойле умютнен биз ачыкъ-айдын арекет этемиз,
Ташлар устюнде бу Къанун сёзлерини ачыкъ ве окъунакълы яз.
Энди бу йырны язып ал ве Исраиль огъулларына огрет. Оларгъа къаршы шаатлыгъым олсун деп, оны агъызларына къой.
О куню Муса бу йырны язып алды ве оны эписи исраиллилерге огретти.
Сонъ коктен манъа айткъан бир сесни эшиттим: – Буны язып ал: «Не къадар бахтлылар Рабби Исагъа садыкъ олып, шу аньден башлап ольгенлер!» – Эбет, – дей Рух, – олар озь ишлеринден раат оладжакъ, артларындан оларнынъ япкъан ишлери келеджек.
Сонъ мелек манъа: – Яз! – деди. – Не де бахтлылар Къозунынъ никях акъшамына чагъырылгъанлар! Даа манъа: – Булар Алланынъ акъикъий сёзлеридир, – деди.