Олар эшиткен сёзлерге коре, сен башкъа миллетлер арасында яшагъан еудийлерге: огъулларынъызны сюннет этменъиз, урф-адетлерни кутьменъиз, Мусанынъ Къанунындан чыкъынъыз, деп огреткенсинъ.
Тек эфендиге онынъ акъкъында не язаджагъымны бильмейим. Шунынъ ичюн оны эпинъизнинъ алдынъызгъа, ве айрыджа, Агриппа падиша, сенинъ алдынъа бу ишни бакъып чыкъкъандан сонъ язмакъ ичюн бир шейлер тапылыр деп, оны чыкъардым.
Падиша буны бильгени ичюн, онен джесаретнен лаф этем. Бу вакъиалардан ич бириси онынъ назарындан къачмады, деп тюшюнем. Бу шейлер эписининъ козю огюнде япылгъан эди.
Он эки къабилемиз гедже-куньдюз джан-юрекнен Аллагъа ибадет этип, О берген сёзнинъ беджерильмесини корьмеге умют этелер. Мына бу умют ичюн, падиша, еудийлер мени къабаатлайлар.
Учь куньден сонъ Павел бир ерге еудийлернинъ энъ сайгъылы адамларыны чагъырды. Олар топлашкъанда, о: – Дин къардашларымыз! Мен халкъымызгъа ве бабаларымызнынъ адетлерине къаршы ич бир шей япмасам да, мабюс олып, Ерусалимде римлилернинъ къолуна берильдим.
Эгер пейгъамберлик япмагъа къабилиетим олса, эр бир сырны ве эр бир шейни бильсем, я да иманнен дагъларны кочюрип олсам, амма севмеге бильмесем, мен ич бир шей дегилим.