7 Падиша гъазап ичинде зияфет софрасындан турды ве сарайдаки багъчагъа чыкъты. Хаман исе, падиша онынъ сонъуны къара этеджегини анълап, джаныны сакъламакъ ичюн, Эстер къыраличеге ялварып къалды.
Лякин Вашти къыраличе везирлернен берильген падишанынъ эмирине бойсунмагъа ве кельмеге истемеди.
Бу куньлерден сонъ падиша Шушан къалесинде олгъан бутюн халкъ ичюн – эм буюклер, эм уфакълар ичюн – озь сарайынынъ багъчасы азбарында еди кунь байрам япты.
Бойледже, Хаманны дирекке астылар. Хаман исе оны Мордекъайгъа азырлагъан эди. Сонъ падишанынъ гъазабы ятышты.
Ярамай адамлар – яхшы адамларнынъ огюнде, яман адамлар – инсафлы адамларнынъ араба къапусы огюнде баш эгерлер.
Акъыл-ферасетли къулунен падишанынъ разылыгъы, масхаралыкъ япкъан къулгъа исе – онынъ гъазабы.
Падишанынъ гъазабы – олюм хаберджиси, лякин икметли адам оны ятыштырыр.
Падишанынъ гъазабы арсланнынъ окюрюгине ошай, онынъ разылыгъы исе – отнынъ устюнде чыкъ кибидир.
Сени эзиетлегенлернинъ огъуллары баш эгип санъа келеджеклер, санъа сайгъысызлыкъ косьтерген эр кес аякъларынъа тюшеджеклер, санъа: «РАББИнинъ шеэри, Исраиль Азизининъ Сионы», – дейджеклер.
О вакъыт Невукъаднеццар Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Негогъа гъазапланды, ве олар онынъ козюнден чыкътылар. О, собаны адети узьре якъкъанларындан еди къат кучьлюдже якъмагъа эмир этти.
Мына, Шейтаннынъ топлашувындан олгъанлар озьлерине еудий дейлер, амма олар еудий дегиллер, олар тек ялан айталар. Мен оларгъа ойле бир шей япарым ки, олар келип, сенинъ аягъынъа баш эгерлер, Мен сени не къадар севгенимни билирлер.
Эгер бунъа: «Яхшы», – десе, демек, бир шей ёкъ. Эгер ачувланса, шуны биль ки, бабанъ ярамай иш тюшюнип чыкъаргъан.
Ёнатан Давуткъа: – Бойле шей сеннен олмаз! Эгер бабамнынъ санъа къаршы бир ярамай шей тюшюнип чыкъаргъаныны бильсем, санъа шу саат хабер этерим, – деди.
Шимди тюшюнип бакъ, биз не япмалымыз, чюнки бизим саибимиз ве бутюн эвининъ башына мытлакъа беля тюшеджек. О, бир шейге ярамайджакъ адам, онынънен лаф этмеге чареси ёкътыр, – деди.