Мен эминим: Раббимиз Иса Месихнен берильген Алланынъ севгисинден бизни не олюм, не яшайыш, не мелеклер, не коклердеки башлыкълар, не шимдики ве келеджек заманлар, не кучьлер, не юкъары дюнья, не ашагъы дюнья, не яратылгъан башкъа ич бир шей айырып оламаз.
Сонъ Онынъ Огълу акъкъындаки Къуванчлы Хаберни халкъларгъа бильдирейим деп, Алла Озь Огълуны меним ярдымымнен ачмагъа истеди. О вакъытта мен ич бир адамларнен акъыл танышмадым,
эр бир башлыкътан ве акимиеттен, кучьтен ве салтанаттан юксекче отуртты, Оны тек бу дюньяда дегиль, келеджек дюньяда да айтылгъан эр бир адлардан юдже япты.
Шунынъ ичюн биз де, чевре-четимизде не къадар чокъ шаат олгъанда, озь устюмизден эр бир агъырлыкъны ве бизни токътаткъан гунаны бир четке ташлайыкъ, бизге азырлангъан яшайыш ёлумызны сабырнен кечейик.