11 Къаранлыкънынъ мейвасыз ишлерине къошулманъыз, аксине, оларны ачыкъкъа чыкъарынъыз,
Сареге исе бойле деди: – Мен агъанъа бинъ кумюш бердим. Бу, санъа якъын адамларнынъ козюнде ашалангъанынънынъ устюни къаплар, ве эр кеснинъ огюнде сен темиз олурсынъ.
Я РАББИ, Сени къычырып чагъырдым: «Сенсинъ меним сыгъынагъым, тирилер дюньясындаки къысметим!»
Огълум, эгер гуналы адамлар сени яманлыкъ япмагъа къандырсалар, разы олма.
Онынъ ичюн туткъан ёлларынынъ мейвасыны ашайджакълар, озь тюшюнджелеринден тояджакълар.
Огютни терк эткен адамны ёкъсуллыкъ ве утанч беклей, тербиени алгъан адамгъа исе шан-шурет.
Мыскъылджы оны опькелегенлерни севмей, икметли адамларгъа о бармаз.
Мыскъылджыны джезаласанъ, саде адамлар зекялы олур, анълагъан адамны опькелесенъ исе, о, бильгисини арттырыр.
Динълеген къулакъ ичюн икметли адамнынъ опькеси – алтын купе, темиз алтындан япылгъан ильван кибидир.
Къанундан четке чыкъкъан адамлар яманларны макътар, къанунны туткъан адамлар исе оларгъа къаршы чыкъар.
Сыкъ опькени эшитип, юрегини инатландыргъан адам апансыздан эляк олур, – арткъа ёлу олмаз.
Адамларны лафларынен ёлдан ургъанлар, шеэр къапуларында акъикъатны къыдыргъанларгъа къапкъан къойгъанлар, адалетни ялан ёлунен ёкъ эткенлер гъайып оладжакълар.
Мыскъылджыларнынъ арасында кулип отурмадым, къолунъ тюбюнде олгъанда, бир озюм къалдым, Сен мени ачувгъа толдурдынъ.
Юреклеринъизде агъа-къардашынъызгъа къаршы душманлыкъ этменъиз. Якъын адамнынъ гунасыны онъа айтынъыз, ве сонъра онынъ гунасына къошулмазсыз.
Эгер сенинъ дин къардашынъ санъа къаршы гуна япса, онынъ алдына барып, тек юзь-юзьге лаф этип, къабаатыны онъа косьтер. О сени динълесе, сен агъанъны озюнъе къайтардынъ.
Ягъя виляет укюмдары Иродны, озь къардашынынъ сабыкъ апайы Иродиягъа эвленгени ве эписи яман япкъан ишлери ичюн, къабаатлай башлады.
Сен оларнынъ козьлерини ачып, оларны къаранлыкътан нургъа ве Шейтаннынъ акимиетинден Аллагъа къайтараджакъсынъ. Олар Манъа иман этип, гуналары багъышланаджакъ, азизлер арасында къысмет аладжакълар», – деди.
Гедже кечеята, куньдюз якъынлашты. Шунынъ ичюн къаранлыкъ ишлеринден вазгечип, ярыкъ силяларыны алайыкъ.
Агъа-къардашларым, ялварам сизге: сизлер огренген бильгиге къаршы чыкъкъан, аранъызгъа айырылыкъ кетирген ве ёлдан ургъан адамларгъа мукъайт олунъыз, оларгъа аркъанъызны чевиринъиз.
Лякин о вакъыт не ишлер япа эдинъиз? Шимди олардан озюнъиз утанасыз. О ишлернинъ сонъу – олюмдир.
Озь беден истеклерини япкъан адам озь беденинден олюм алыр. Рухнынъ истеклерини япкъан адам исе Рухтан эбедий аятны алыр.
Ялан истеклернинъ ичинде гъайып олаяткъан эски адамнынъ эвельки аятыны бир четке алып къоймакъ керексинъиз,
чюнки оларнынъ гизли япылгъан шу ишлери акъкъында айтмагъа биле айыптыр.
Шу себептен оларгъа къошулманъыз.
Бабагъа шукюр этинъиз. О, Озь азизлерине берген ярыкътаки мираснынъ къысмыны алмагъа сизге ёл берди,
Юкълагъанлар гедже юкълайлар, ве ичкиджилер гедже ичип тоялар.
Эгер бир адам бу мектюпте язгъан сёзлеримизни динълемесе, оны козьде тутунъыз ве, о, утансын деп, ондан узакълашынъыз.
Агъа-къардашлар, Раббимиз Иса Месихнинъ Адынен сизлерге буюрамыз: бизден къабул эткен огретювни беджермеген, тенбель яшагъан эр бир агъа-къардаштан узакълашынъыз.
Гунада яшагъанларны эписининъ огюнде къабаатла, башкъалар да къоркъсун.
Бирде-бир адамнынъ башына къол къоймагъа (ве бойле этип, оны джемиетнинъ бакъыджысы я да хызметчиси япмагъа) ашыкъма, башкъаларнынъ гуналарына къошулма, озюнъни темиз-пак сакъла.
Акъылы бозукъ, акъикъаттан четте къалгъан адамлар эр вакъыт къавгъалашалар, динден акъча къазанмакъ истейлер.
Озьлерини диндар косьтерип, диндар омюрнинъ кучюни инкяр этеджеклер. Бойле адамлардан узакълаш.
Алланынъ Сёзюни огрет, келишкен ве келишмеген вакъытта азыр ол, буюк сабырнен ве насиатнен гуналарны ярыкъкъа чыкъар, тенбиеле ве юреклендир.
Буны огрет, насиат бер, бутюн акимиетнен тербиеле; ич кимсе санъа юкъарыдан бакъмасын.
О вакъытта коктен башкъа бир сесни эшиттим. О, бойле деди: – Эй, халкъым, ондан чыкъып кетинъиз, онынъ гуналарына къошулманъыз, ёкъса онынъ башына тюшеджек белялар сизге тиеджек!