Сонъ эфенди бу намуссыз эв идареджисини акъылнен иш япкъаны ичюн макътай. Бу дюньянынъ адамлары озьлерине ошагъанлар арасында иш алып баргъанда, ярыкънынъ огъулларына коре акъыллыджа олалар.
Пётр онъа: – Эй, Анания, насыл олды да, сен юрегинъни Шейтангъа берип, Мукъаддес Рухкъа ялан айттынъ ве тарланынъ акъчасындан бир къысмыны алып сакъладынъ?
Буны айткъанда, бу дюньянынъ ахлякъсыз, къызгъанч адамларыны, айдутларны ве путперестлерни козьде тутмай эдим. О алда сизлер бу дюньядан кетмек керек олур эдинъиз!
эр бир башлыкътан ве акимиеттен, кучьтен ве салтанаттан юксекче отуртты, Оны тек бу дюньяда дегиль, келеджек дюньяда да айтылгъан эр бир адлардан юдже япты.