Мен – РАББИ олгъанымны бильсинлер деп, оларнынъ акъылларыны ачаджагъым. Олар Меним халкъым оладжакълар, Мен де оларнынъ Алласы оладжагъым. Бутюн джан-юрегинен Манъа бериледжеклер.
Эндиден сонъ кимсе бири-бирине, ич кимсе достуна: «РАББИни билинъиз», – деп акъыл огретмейджек, олар эписи, яшы-къарты, Мени биледжеклер, – дей РАББИ. – Мен оларнынъ къабаатларыны багъышлайджагъым, гуналарыны да бир даа акъылыма кетирмейджегим.
Бирев макътанса, Мени анълагъанынен ве бильгенинен макътансын. Мен – РАББИм! Дюньяда севгинен яхшылыкъ этем, адалет ве догърулыкънен суд этем. Мен булардан разы олам, – дей РАББИ.
Сенинъ падишалыгъынъда бир акъай бар, онда мукъаддес аллаларнынъ руху бар. Къартбабанънынъ куньлеринде онда ярыкъ, бильги ве аллаларнынъ акъылына тенъ олгъан акъыл тапылгъан эди. Къартбабанъ падиша Невукъаднеццар оны тылсымджылар, фалджылар, къасдийлилер ве ырымджаларнынъ башлыгъы этип къойды.
Стефан сёз алып, бойле деди: – Эй, дин къардашлар ве бабалар, мени динъленъиз! Ибраим бабамыз Харан шеэрине кочип, анда ерлешмезден эвель, даа Месопотамияда олгъанда, онъа шерефли Алла корюнди
Сонъ, дин къардашларым, мен сизге келип, белли олмагъан тиллерде лаф этип башласам, амма не Алланынъ сёзлерини анълатсам, не акъыл огретсем, не пейгъамберлик япсам, не сизни ич бир шейге окъутсам, сизлерге насыл файда кетиририм?
О бизни Озюне Озь шуретинен ве гузель ахлягъынен чагъыргъаныны бильгенимизде, Онынъ Алла дайын къудрети бизге яшайышкъа ве иманлы арекетлерге керекли эр бир шейни багъышлады.