8 Я РАББИ, Санъа къаршы ишлеген гуналарымыз ичюн, падишаларымыз, башлыкъларымыз ве деделеримиз – биз эпимиз утанамыз.
Олар Меним огюмде чокъ ярамай шейлер яптылар ве Ехуда бабалары Мысырдан чыкъкъан вакъыттан башлап шимдигедже Мени гъазапландырдылар».
олар эсир тюшип отургъан ерлерде озюне келип, тёвбе этселер ве эсирлик топрагъында Санъа ялварып: «Биз гуна яптыкъ, Къанунны боздыкъ, яманлыкъ яптыкъ», – деселер
Сенинъ къулакъларынъ дикъкъатлы олсун, Сенинъ козьлеринъ ачыкъ олсун! Сенинъ къулунънынъ дувасыны эшит! Гедже-куньдюз мен Сенинъ огюнъде Исраиль огъуллары, Сенинъ къулларынъ ичюн дувалар этем. Исраиль огъуллары япкъан гуналар ичюн тёвбе этем. Мен де, бабамнынъ эви де Сенинъ огюнъде гуна яптыкъ.
Эвель-эзельден онъа ишангъанлар ичюн о къадар шей япкъан башкъа алла акъкъында кимсе эшитмеди, ойлени ич бир козь корьмеди.
Я РАББИ! Япкъан яманлыкъларымызны, деделеримизнинъ гуналарыны билемиз. Керчектен де, Санъа къаршы гуна ишледик.
Исраиль огъуллары ве Ехуда огъуллары чокъ яманлыкъ яптылар, падишалары, башлыкълары, руханийлери, пейгъамберлери, ехудалылар ве Ерусалимде яшагъанлар Мени ачувландырдылар.
Лякин Мени ачувландыралармы? – дей РАББИ. – Ёкъ, озьлерини масхара этелер.
РАББИ адалетлидир, мен сёзюне бойсунмадым. Эй, бутюн халкълар! Динъленъиз, меним азапларыма бакъынъыз; къызларымнен огъланларым эсирликке кетелер.
«Биз Санъа къаршы чыкътыкъ, инатландыкъ, ве Сен бизни багъышламадынъ», – айтайыкъ.
Таджымыз башымыздан тюшти; бизге беля; гуна яптыкъ!
О заман сен эр шейни хатырлап утанаджакъсынъ. Мен сенинъ эписи япкъанларынъны багъышлагъан сонъ, сен айыбынъдан бир даа агъзынъны ачмайджакъсынъ, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Амма о, Меним къарарларыма ве низамнамелериме къаршы чыкъты, халкълардан ве чевре-четиндеки мемлекетлерден бетер олды. О, Меним къанунларымны ред этти, низамнамелеримни беджермеди.
Биз Рабби-Таалямызгъа къаршы чыкъкъан олсакъ да, О, мерамет этсин ве бизни багъышласын!