Онынъ устюнден Серафлар булуна эдилер. Эр бирининъ алты къанаты бар эди. Эки къанатынен бетини, эки къанатынен аякъларыны къапата эдилер, эки къанатынен де уча эдилер.
Бетлери бойле эди. Къанатлары исе юкъарыгъа котерильген эди. Эр айваннынъ эки къанаты эки тарафтан башкъа айваннынъ къанатларына тие эди, оларнынъ башкъа эки къанаты да беденлерини къапата эди.
Амма адам огълуна ошагъан бири дудакъларыма тийди, ве мен агъзымны ачып, лаф этип башладым. Къаршымда тургъангъа: – Эфендим! Мен корьген шей мени пек эеджанландырды, ве мен такъаттан кесильдим.
Шу арада Раббининъ мелеги пейда олды, зинданны нур басты. Мелек Пётрнынъ къабургъасына тюртип: – Тез ол, тур! – деп оны уятты. Шу ань Пётрнынъ къолларындаки зынджырлар тюшип кетти.
Мен руяда атларны ве атлыларны корьдим: атлыларнынъ атешли къырмызы, мавы ве сары, кукюрт тюсте зырхлары бар эди. Атларнынъ башы арслан башына ошай, агъызларындан атеш, тютюн ве кукюрт чыкъып тура эди.