Гедже руяларымда мен даа шуны корьдим: Инсан Огълуна ошагъан бири кокнинъ булутларынен кельди. Эвель-эзельден Бар Олгъаннынъ янына догъру келип, Онынъ огюне якъынлашты.
Бундан сонъ гедже руяларымда бакъсам, дёртюнджи айванны – къоркъунчлы, дешетли ве артыкъ кучьлю бир айванны корьдим. Онынъ буюк демир тишлери бар эди. О, парчалай ве боза, къалгъаныны да аякълары тюбюне таптай эди. Эвельки бутюн айванларгъа ошамай эди. Онынъ он бойнузы бар эди.
Бундан сонъ ер юзюнинъ дёрт кошесинде тургъан дёрт мелекни корьдим. Олар ер юзюнинъ дёрт елини тутып тура эдилер. Ель не ерге, не денъизге, не бирде-бир терекке эсе эди.