16 Мен анда тургъанларнынъ бирине якъынлаштым ве бутюн буларнынъ керчек манасыны сорадым. О да манъа руянынъ манасыны анълатты:
Ондан атеш озени чыкъып акъа эди. Бинълердже бинълер Онъа хызмет эте эдилер. Он бинълердже он бинълер Онынъ огюнде тура эдилер. Къадылар отурды, ве бурулгъан кягъытлар ачылды.
– Бу дёрт буюк айван – ер юзюнде тураджакъ дёрт падишалыкътыр.
О мен тургъан ернинъ янына кельгенинде, мен къоркъудан бетимнен ерге йыкъылдым. О, манъа: – Инсан огълу, бу руя ахыр замангъа багълыдыр, – деди.
О, меннен лаф этип, манъа акъыл огретти: – Даниял, санъа бильги ве анълайыш бермеге кельдим.
Меннен лаф эткен Мелектен: – Бу недир? – деп сорадым. О да манъа: – Бу – Ехуданы, Исраильни ве Ерусалимни дагъыткъан бойнузлар, – деди.
Мына, меннен лаф эткен Мелек чыкъты, къаршысына даа башкъа бир Мелек чыкъты.
Эгер сен Меним ёлларымдан юрсенъ ве Манъа хызмет этсенъ, адалетнен Эвимни башлыкъ этеджексинъ ве азбарымны къоруйджакъсынъ. Мында тургъанларнынъ арасында юрмеге Мен санъа ёл береджегим.
О вакъыт акъсакъаллардан бири манъа: – Агълама! Мына, Ехуда къабилесинден Арслан, Давутнынъ Эвляды, енъди ве энди еди печатны бозып ве бурулгъан кягъытны ачып ола, – деди.