РАББИ манъа: – Балабан бир тахта ал да, устюнде эр кес ичюн анълайышлы язынен: «Хырсызлыкъ япмагъа ашыкъа, гъанимет къазанмагъа тез келе» деп яз, – деди. –
Меним руямда Алла мени Исраиль топрагъына кетирди ве пек юксек бир дагънынъ тёпесине къойды. Дагънынъ дженюбий этегинде шеэрге ошагъан биналар бар эди.
Ахыр-сонъу Даниял кирди. (О, алламнынъ адына багъышлап Белтешаццар деп адлангъан, ичинде мукъаддес аллаларнынъ руху булуна.) Мен онъа тюшюмни айтып бердим:
Гедже руяларымда мен даа шуны корьдим: Инсан Огълуна ошагъан бири кокнинъ булутларынен кельди. Эвель-эзельден Бар Олгъаннынъ янына догъру келип, Онынъ огюне якъынлашты.
Бундан сонъ гедже руяларымда бакъсам, дёртюнджи айванны – къоркъунчлы, дешетли ве артыкъ кучьлю бир айванны корьдим. Онынъ буюк демир тишлери бар эди. О, парчалай ве боза, къалгъаныны да аякълары тюбюне таптай эди. Эвельки бутюн айванларгъа ошамай эди. Онынъ он бойнузы бар эди.