21 Даниял падишагъа: – Падиша! Эбедий яша!
Падишагъа бойле дедим: – Эбедиен яшасын падиша! Мен гъамлы олмайыммы? Баба-деделеримнинъ къабирлери олгъан шеэр бозулгъан, шеэр къапулары атеште якъылгъан.
– Падиша! Эбедий яша! Къулларынъа тюшюнъни айт, ве биз онынъ манасыны тарифлермиз, – дедилер.
О заман Невукъаднеццар атештен къызгъан собанынъ къапусы янына барып: – Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Него! Алла-Таалянынъ къуллары! Чыкъынъыз ве яныма келинъиз, – деди.
Олар: – Падиша, эбедий яша!
Сонъра бу баш везирлер ве виляетлер башлыкълары падишагъа сюрюнен келип, онъа: – Дарьявеш падиша! Эбедий яша!
