19 Сабалайын исе падиша танъда турып, ашыкъып арсланлар толу къую янына барды.
Сонъ падиша сарайына кетип, акъшамлыкъ ашамайып юкъламагъа ятты ве эгленджелерни биле ред этти, лякин онынъ козюне юкъу кирмеди.
Къуюгъа якъынлашып, о, аджыныкълы сеснен Даниялны чагъырды. Падиша Даниялгъа: – Даниял, Тири Алланынъ къулу! Сен даима ибадет эткен Алланъ сени арсланлардан къуртарып олдымы? – деди.
Раатлыкъ куню кечкен сонъ, афтанынъ биринджи кунюнде, саба танъда магдалалы Мерьемнен башкъа Мерьем къабирни бакъмагъа бардылар.
Афтанынъ биринджи кунюнде, пек эрте олар къабирге бардылар.
лякин о ерде дин къардашым Титни тапмайып, рухум раат олмады. Шунынъ ичюн о ердекилернен сагълыкълашып, Македониягъа кеттим.
Шунынъ ичюн мен даа беклеп оламайып, ёлдан уруджы сизни ёлдан урмадымы, бизим ишимиз бошуна кетмедими, деп, иманынъызнынъ алыны бильмек ичюн къардашымны ёлладым.