13 О заман Даниял падишанынъ огюне кетирильген эди. Падиша Даниялгъа: – Меним къартбабам падиша Ехуда мемлекетинден сюргюн этильген ве мында кетирильген еудийлерден бири Даниял сенсинъми?
Эсирликтен кельгенлер алынгъан къараргъа коре яптылар. Узеир руханий эр бир сойдан сойларнынъ башлыкъларыны айырды, эр бири ады-адынен бельгиленди. Онунджы айнынъ биринджи кунюнде олар бу ишни бакъмакъ ичюн топлашув яптылар.
Сенинъ падишалыгъынъда бир акъай бар, онда мукъаддес аллаларнынъ руху бар. Къартбабанънынъ куньлеринде онда ярыкъ, бильги ве аллаларнынъ акъылына тенъ олгъан акъыл тапылгъан эди. Къартбабанъ падиша Невукъаднеццар оны тылсымджылар, фалджылар, къасдийлилер ве ырымджаларнынъ башлыгъы этип къойды.
Олар джевап берип, падишагъа бойле айттылар: – Сюргюн этильген Ехуда огъулларындан олгъан Даниял не санъа, падиша, не де сен имзалагъан эмиринъе къулакъ асмай, амма куньде учь кере озь дуваларыны окъуй.
Мен, Даниял, такъаттан тюшип, бир къач кунь хаста яттым. Сонъра турып, падишанынъ ишлеринен огъраштым. Бу руя мени пек раатсызлады, мен оны анълап оламай эдим.