24 Бунынъ ичюн, падиша, насиатыма къулакъ ас: адалетли ишлер япып, гуналарынъдан арын, фукъарелерге мераметликнен акъсызлыкъларынъны къапла. Бельки сонъра сенинъ акимиетинъ узар.
Будыр яман адамнынъ Алладан аладжакъ къысмети, будыр Алланынъ онъа береджек пайы.
О, оларны эбедий ерлештирди, оларгъа бозулмайджакъ бир низамнаме берди.
Мен РАББИнинъ низамнамесини бильдиреджегим. О, Манъа деди: «Сен Меним Огълумсынъ. Бугунь Мен Санъа Баба олдым.
Мерамет ве садыкълыкъ къабааттан арындыра, РАББИден къоркъу белядан къуртара.
Мерамет ве садыкълыкъ падишаны къорчалай, акъикъатнен о, таджыны тута.
Эр бир шуретли адамнынъ къопайлыгъыны масхара этмек, бутюн ер юзю урьмет эткен адамларны ашаламакъ ичюн, бу къарарны Ордуларнынъ РАББИси чыкъарды.
Сен корьген терегинъ балабан осип ве къавий олып, юксеклигинен кокке тийген ве бутюн ер юзюнде корюнген эди.
Падиша, бу терек – сенсинъ! Сен буюк ве къудретли олдынъ. Сенинъ буюклигинъ артты ве кокке етти, акимиетинъ де ернинъ кенарынадже даркъалды.
Амма мени къоркъузгъан тюшни корьдим. Тёшегимде олгъан тюшюнджелерим ве корьген руяларым мени къоркъуздылар.