2 Амма мени къоркъузгъан тюшни корьдим. Тёшегимде олгъан тюшюнджелерим ве корьген руяларым мени къоркъуздылар.
Сен мени тюшлернен къоркъутасынъ, руяларнен отюмни патлатасынъ.
О, Озю бизим джанымызны сакълады, аягъымызнынъ таймасына ёл бермеди.
РАББИ-Таалягъа, Исраильнинъ Алласына бинъ шукюр олсун! Аджайип ишлерини ялынъыз Озю япа!
Экинджи йыл падишалыкъ эткенде, Невукъаднеццар тюшлер корьди. Онынъ юреги тарсыкъты, ве о, юкълап оламады.
О заман Невукъаднеццар атештен къызгъан собанынъ къапусы янына барып: – Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Него! Алла-Таалянынъ къуллары! Чыкъынъыз ве яныма келинъиз, – деди.
Сен корьген терегинъ балабан осип ве къавий олып, юксеклигинен кокке тийген ве бутюн ер юзюнде корюнген эди.
Бунынъ ичюн, падиша, насиатыма къулакъ ас: адалетли ишлер япып, гуналарынъдан арын, фукъарелерге мераметликнен акъсызлыкъларынъны къапла. Бельки сонъра сенинъ акимиетинъ узар.
Невукъаднеццар падишанен буларнынъ эписи олды.
Шимди мен, Невукъаднеццар, эписи ишлери акъикъий ве ёллары адалетли олгъан Коктеки Падишаны макътайым, юксельтем ве шерефлейим. О, кибирленген адамларны алчакъгонъюлли япа биле.
Падиша! Алла-Тааля къартбабанъа Невукъаднеццаргъа падишалыкъ, буюклик, шереф ве шан-шуретни багъышлады.
О, – тири ве эбедий яшагъан Алладыр. Онынъ падишалыгъы гъайып олмаз, ве акимдарлыгъы сонъсуздыр. О, къорчалай ве къуртара. Эм кокте, эм ер юзюнде аджайип ишлерни япа ве аляметлерни косьтере. О, Даниялны арсланларнынъ кучюнден къуртарды».
О, Юдже Аллагъа къаршы сёзлер айтаджакъ, Онынъ азизлерини чокъ вакъыт хорлайджакъ. Бундан гъайры, о, оларнынъ байрам куньлерини ве къануныны биле ёкъ этмеге истейджек. Азизлер учь бучукъ йыл девамында онынъ къолунда оладжакълар.
– Сиз аджайип шейлер ве бельгилерни корьмегендже инанмайджакъсыз! – деди онъа Иса.
– Огълум! – деди Ехошуа Акъангъа. – Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИни шуретле, Онъа шукюр эт! Бир шей гизлемейип, япкъанынъны манъа айт.