46 О заман Невукъаднеццар падиша бет устюне йыкъылып, Даниялгъа урьмет косьтерди, эм де онъа бахшышларны ве къокъулы шейлерни кетирмеге эмир этти.
Олар коклернинъ Алласыны разы этеджек къурбанлар кетирсинлер ве падиша ве онынъ огъулларынынъ сагълыгъы ичюн дувалар окъусынлар.
«Боразан, къавал, кифара, арфа, сантыр, тулуп-зурнанынъ ве чешит тюрлю чалгъы алетлерининъ сеслерини эшиткенинъизде, йыкъылып, Невукъаднеццар къойгъан алтын путкъа табынынъыз!
Бунынъ ичюн боразан, къавал, кифара, арфа, сантырнынъ ве чешит тюрлю чалгъы алетлерининъ сесини эшитип, эписи халкълар, миллетлер ве тиллер йыкъылып, Невукъаднеццар падиша къойгъан алтын путкъа табындылар.
О мен тургъан ернинъ янына кельгенинде, мен къоркъудан бетимнен ерге йыкъылдым. О, манъа: – Инсан огълу, бу руя ахыр замангъа багълыдыр, – деди.
Шеэрлеринъизни йыкъаджагъым, азиз ерлеринъизни бошатаджагъым, сиз чыкъаргъан хош къокъуларынъызны дуймайджагъым.
Исанынъ аякъларына йыкъылып, Онъа тешеккюр бильдирди. Бу адам самариели эди.
Пётр ичериге киргенде, Корнелий оны къаршылап, аякълары огюнде йыкъылып, бель букти.
Шеэрнинъ огюндеки Зевс ибадетханесининъ руханийи шеэрнинъ къапуларына бугъаларны ве гуль чемберлерни кетирип, халкънен берабер къурбан чалмагъа истеди.
Аданынъ сакинлери онынъ шишип кеткенини я да олип къалып, бирден ерге йыкъылгъаныны бекледилер. Лякин чокъ вакъыт беклеп, онъа ич бир шей олмагъаныны корьген сонъ, башкъаджа фикир этип: «О, бир алладыр», – дедилер.
Сонъ Алланынъ огюнде тахтларында отургъан йигирми дёрт акъсакъал ерге бетлеринен йыкъылдылар, Аллагъа ибадет эттилер
Мен, онъа ибадет этмек ичюн, аякъларына йыкъылдым. Лякин о манъа шойле деди: – Ёкъ, буны япма! Мен, сен киби, Алланынъ бир къулум. Иса акъкъында хаберге ишангъан дин къардашларынъ киби, мен де Аллагъа хызмет этем. Аллагъа ибадет эт. Иса акъкъында хабер – пейгъамберликлернинъ рухудыр.
Мен, Юхан, буны корьдим ве эшиттим. Буны корип эшиткенимде, шу шейлерни манъа косьтерген мелекнинъ аякъларына йыкъылып, ибадет этмеге истедим.