20 ве Даниял Коктеки Аллагъа шукюр этип бойле деди: – РАББИнинъ Ады асырдан-асыргъа шан-шуретли олсун, чюнки акъыл ве къудрет Онынъкидир!
Душманларынъны сенинъ къолунъа берген Юдже Аллагъа шукюрлер олсун! Сонъ Ибрам Мелкиседекке эписининъ он пайда бир пайыны берди.
– Озь Исраиль халкъына дегени киби раатлыкъ берген РАББИге шукюрлер олсун! – деди. – Къулу олгъан Мусанен берип йиберген сёзлеринден ерине кельмеген бир хайыр сёзю къалмады.
Сонъ Давут бутюн топлашувгъа: – РАББИге, Алланъызгъа шукюр этинъиз, – деди. Ве бутюн джемаат бабаларынынъ Алласы олгъан РАББИге шукюр этти, РАББИнинъ ве падишанынъ огюнде эгилип, ерге къапанды.
Сонъ Ехошафат халкънен акъыл танышты ве РАББИге йырламагъа йырджылар къойды. Олар Онынъ мукъаддес шуретини макътайджакъ, аскерлернинъ огюнде кетеджек ве: «РАББИни макътанъыз, чюнки эбедийдир Онынъ севгиси!» – дейджек эдилер.
Левийлилер Ешуа, Къадмиэл, Баний, Хашавнея, Шеревья, Ходия, Шеванья, Петахья: – Турунъыз, Алланъыз РАББИге даимий шукюрлер этинъиз! – дедилер. – Сенинъ шуретли Адынъ макътансын! О, бутюн шукюр ве макътавдан юксек олсун!
Акъыл ве кучь Аллададыр, огют ве анълав Ондадыр.
Исраиль Мысырдан чыкъкъанда, Якъупнынъ сою ябанджы тильде лаф эткен халкътан айырылгъанда,
Ехуда РАББИнинъ мукъаддес мескени олды, Исраиль де – Онынъ падишалыкъ эткен ери.
О, юнь киби къар ягъдыра, куль киби къырав сача.
Олар къылычтан олюм кореджеклер, кийик копеклерге аш оладжакълар.
Насиат ве идракъ мендедир, мен – акъылым, менде – къудрет.
Ниетлери – буюк, ишлери – эсапсыз! Козьлеринъ инсан огъуллары туткъан бутюн ёлларына ачыкътыр. Эр кеске туткъан ёлуна ве эткен ишлерине коре бересинъ!
Сен Даниялдан икметлисинъ, санъа белли олмагъан шей ёкъ.
Бизге ёлдан урулмагъа берме, яманлыкътан къорчала.
Сизлерни йыкъылувдан сакъламагъа, Озюнинъ Шурети огюне сизни къабаатсыз алда буюк къуванчнен къоймагъа Бильгенге,
Олар кучьлю сеснен айттылар: – Къурбан оларакъ союлгъан Къозу кучь ве зенгинликке, икмет ве къудретке, шан ве шуретке, эм де бинъ шукюрлерге ляйыкътыр!