9 О манъа бойле джевап берди: – Сен кет, Даниял. Бу сёзлернинъ манасы ахыр замангъадже гизли олсун.
Сизлер ичюн эр бир пейгъамберлик япылгъан китаптаки сёзлер киби олды: оны китап окъумагъа бильгенге: «Окъу», – деп берелер де, о: «Окъуп оламайым. О, печатнен басылгъан да», – деп джевап бере.
– Шаатнынъ сёзлери киби, бу кягъытны сарып, багъла, шегиртлерим огюнде эмирлериме печат къой.
Шимди исе сонъки куньлерде халкъынънен не оладжагъыны санъа бильдирмеге кельдим. Сен корьген руя келеджек куньлер акъкъындадыр.
Сонъ-сонъунда дженюп падишасы онен дженк этеджек. Шималь падишасы дженк арабаларынен, атлыларынен, бир чокъ гемилеринен, боран киби, онъа къаршы чыкъаджакъ ве, сув ташкъыны киби, виляетлерини басаджакъ ве олардан кечеджек.
Амма сен, Даниял, бу сёзлерни гизле ве китапкъа печат къойып, ахыр замангъадже оны сакъла. Чокъусы ёлдан урулгъанда, бу китап адамларгъа бильги береджек.
Адамнынъ айткъанларыны эшиттим, амма анъламадым, бунынъ ичюн: – Эфендим! Бунынъ сонъу не оладжакъ? – деп сорадым.
Акъшамлар ве сабалар акъкъында руя керчектир. Лякин бу руя гизли олсун, чюнки о, даа чокъ вакъыт ичинде ерине кельмейджек.
Еди кок гудюрдиси лафкъа къошулгъанда, мен язмагъа истедим. Амма коктен: – Еди кок гудюрдисининъ лафларыны язма, оларнынъ айткъанлары сыр олсун! – деген сесни эшиттим.