3 Учь афта ичинде мен агъзыма не леззетли аш, не эт къойдым, не шарап ичтим, не де башымны ягънен ягъладым.
Сонъ Шаулнынъ торуны Мефивошет падишанынъ къаршысына чыкъты. О, падишанынъ кеткенинден берли эсен-аман къайтып кельмегениндже аякъларыны ювмагъан, мыйыгъыны къыркъмагъан ве урбаларыны ювмагъан эди.
О заман омюри отьмектен, джаны исе энъ севген ашындан ред этер.
Лякин о манъа бойле деди: – Къоркъма, Даниял! Аллагъа алчакъ гонъюльнен кельмеге ве окъугъан шейлерни анъламагъа юрегинъде къарар эткенинънен, биринджи куню де дуванъ эшитильди. Шунынъ ичюн де мен кельдим.
ве оларнынъ аллаларыны, путларыны, къыйметли алтын ве кумюш савутларыны алып, Мысыргъа кетеджек. Бир къач йыл о, шималь падишасындан устюн оладжакъ.
Сонъ падиша сарайына кетип, акъшамлыкъ ашамайып юкъламагъа ятты ве эгленджелерни биле ред этти, лякин онынъ козюне юкъу кирмеди.
Сиз фукъарелерни таптайсынъыз, олардан богъдай бергисини аласынъыз. Шунынъ ичюн паалы таш эвлер къурарсыз, лякин анда яшамазсыз, гузель юзюм багъларыны сачарсыз, лякин оларнынъ шарабыны ичмезсиз.
Тартып алынъыз кумюшни, чайпанъыз алтынны! Къыйметли шейлернинъ сонъу ёкъ. Чешит тюрлю паалы шейлер чокъ!
Лякин сен аштан-сувдан вазгечкенде, башынъны зейтюн ягъынен ягълап, бетинъни ювып юр.
Сен Меним башымны зейтюн ягъынен ягъламадынъ, о исе, паалы къокъулы ягънен аякъларымны ягълады, – деди.
Беденимни къыйнайым, оны озюме къул япам, башкъаларыны огреткенимнен, озюм ляйыкъсыз олып къалмайым.