17 Мен, къулунъ, сеннен, эфендим, насыл лаф этейим? Мен такъаттан кесильдим, нефесим токътады, – дедим.
ве мытлакъа: “Мына, къулунъ Якъуп артымыздан келе”, – денъиз». Якъуп: «Огюме йиберильген бахшышларнен Исавнынъ ачувыны ятыштырайым, – деп тюшюнди. – Сонъундан онынъ огюне озюм корюнирим. Бельки о, мени яхшы къаршылап алыр».
Сонъ даа бойле деди: – Санъа Меним бетимни корьмеге мумкюн дегиль, – деди РАББИ. – Бетимни корьген адам сагъ къалмайджакъ.
Мен янъгъыз къалдым ве бу аджайип шейни корьдим. Мен такъаттан кесильдим, чырайым ап-акъ кесильди, менде кучь къалмады.
Падиша, бу терек – сенсинъ! Сен буюк ве къудретли олдынъ. Сенинъ буюклигинъ артты ве кокке етти, акимиетинъ де ернинъ кенарынадже даркъалды.
Давутнынъ озю, Мукъаддес Рухтан ильхам алып, бойле деген: РАББИ меним Раббиме айтты: – Душманларынъны аякъларынъ астына йыкътырмагъанымдже, Меним онъ тарафымда отур!
Ич кимсе ич бир вакъыт Алланы корьмеген; тек Бабасына энъ якъын, бирден-бир Алла, О, Озю Оны танытты.
О заман Гидон бу РАББИнинъ Мелеги олгъаныны анълады. – Ах, РАББИ-ТААЛЯм! – деп инъледи Гидон. – Мен РАББИнинъ Мелегини козьме-козь корьдим!