10 Сонъ манъа бир къол токъунды, мени котерди, ве мен тизлеримнен къолларымда турдым.
Сонъ РАББИ къолуны узатып, агъзыма тийдирди ве манъа: – Иште, агъзынъа сёзлеримни къойдым, – деди.
Амма адам огълуна ошагъан бири дудакъларыма тийди, ве мен агъзымны ачып, лаф этип башладым. Къаршымда тургъангъа: – Эфендим! Мен корьген шей мени пек эеджанландырды, ве мен такъаттан кесильдим.
Инсангъа ошагъан бирев кене манъа тийип, мени къуветлендирди
О меннен лаф эткенде, мен эсимни джойып, бетимнен ерге ята эдим. Лякин о манъа токъунып, мени аякъкъа турсатты
даа дувамны окъугъанымда, къарарнен акъшам къурбаны саатында, эвель руямда корьген, адамгъа ошагъан Джебраиль тез учып кельди ве манъа токъунды.
Оны корьгенимнен, аякълары астына олю киби йыкъылдым. О, онъ къолуны устюме къойып, бойле деди: – Къоркъма! Мен Биринджи ве Сонъкидирим.