3 Эвель сизге ер юзюнде оськен эр бир шейни бергеним дайын, бутюн айванларны ашамагъа разылыкъ берем.
Ер юзюндеки бутюн айванлар, кок къушлары, ердеки махлюкълар ве денъиздеки эписи балыкълар сизден къоркъсун ве сизинъ огюнъизде титресинлер: олар эписи сизинъ къолунъыздадырлар.
Олюнинъ я да айванларнен парчалангъан айванларнынъ этини ашамасын. Ёкъса о, арам оладжакъ. Мен – РАББИм.
Мен билем ве, Рабби Исагъа инанып, къатты эминим ки, ич бир шей озь-озюнден арам дегиль. Лякин адам бир шейни арам сайса, о шей онъа арамдыр.
Алланынъ Падишалыгъында ашагъанымыз ве ичкенимиз муим дегиль, Мукъаддес Рухкъа толып, инсафлы яшайышнен муаббетликте ве къуванчнен яшагъанымыз муимдир.
Ашагъан ашымызнен Алланынъ ишини бозмайыкъ! Бутюн ашлар темиздир, амма озь ашынен башкъа бир адамны гунагъа огъраткъан адам яманлыкъ япа.
Эр шейни ашагъан адам ашамагъанны ашаламасын. Эр шейни ашамагъан адам да ашагъанны къабаатламасын. Алла оны къабул этти де.
«Эр шейни япмакъ мумкюн», – дейсинъиз, амма эр шей файдалы дегиль. «Эр шейни япмакъ мумкюн», амма эр бир шей иманны къавийлештирмей.
Бойлеликнен, ашайсызмы, ичесизми, башкъа бир шей япасызмы, эр шейни Алланы шуретлемек ичюн япынъыз.
Алланъыз олгъан РАББИнинъ берекет бергенине коре, джанынъ истеген вакъытта эписи яшагъан ерлеринъизде, РАББИ сизге берген малны соймагъа ве этни ашамагъа мумкюнсинъиз. Оны эм элялланмагъан, эм эляллангъан адамлар гъазельни ве сыгъынны киби ашамакъ мумкюн.
Бойлеликнен, ашарлыкъ-ичерлик, байрамлар, янъы ай я да раатлыкъ куньлери къаиделерини тутмагъанынъыз ичюн сизлерни ич кимсе къабаатламасын.