8 Нух исе РАББИнинъ алгъышына малик олды.
– Сен манъа, къулунъа, о къадар эйилик яптынъ! Мераметинъ манъа буюктир: Сен меним джанымны къуртардынъ! Лякин байырларгъадже мен чапып етамам, белягъа огърап гъайып олурым.
Севгинен акъикъат корюшелер, догърулыкъ ве аманлыкъ опюшелер!
Яхшы адам РАББИнинъ огюнде разылыкъ къазана, яман ниетлери олгъан адамны исе РАББИ укюм этер.
Сонъ Алланынъ ве адамларнынъ козьлери огюнде санъа хайыр ве акъыл-ферасет оладжакълар.
Мени тапкъан адам яшайыш тапа ве РАББИнинъ мемнюнлигине малик ола!
РАББИ бойле дей: – Къылычтан сагъ къалгъан халкъ сахрада мерамет тапты. Исраильге раатлыкъ бермеге кетем.
анда учь акъай Нух, Даниял ве Эюп олса, олар озь инсафлыгъынен тек озь джанларыны къуртарып олурлар. РАББИ-ТААЛЯ шойле дей.
Нух куньлеринде насыл олгъан олса, Инсан Огълу келеджек куньлеринде де ойле оладжакъ.
Мелек онъа: – Къоркъма, Мерьем! Сен Алланынъ хайырыны таптынъ!
Алланынъ хайырыны тапкъан Давут, Якъупнынъ несилине бир Мескен къурып берейим деп, разылыкъ сорады.
Яхшы ишлери ичюн дегиль, Алланынъ эйилиги ичюн сайлангъанлар. Акис алда эйилик энди эйилик олмаз эди.
Иш япкъан адамгъа берильген акъкъы бахшыш дегиль, къазанч оларакъ сайыла.
Энди не олгъан олсам, Алланынъ эйилигинен олдым. Онынъ манъа косьтерген эйилиги бошуна чыкъмады, чюнки мен эльчилернинъ эписинден чокъ чалыштым. Даа догърусы чалышкъаным озюм дегиль, манъа берильген Алланынъ эйилиги чалышты.
Амма мен даа анамнынъ къурсагъында олгъанымда, Алла мени сайлап алды ве Озь эйилигинен мени чагъырды.
Рабби онъа о куню мерамет тапмагъа ёл берсин. Эфес шеэринде о манъа не къадар хызмет эткенини озюнъ яхшы билесинъ.
Алланынъ эйилиги бутюн адамларгъа къуртулышны кетирмек ичюн пейда олды.
ве энди, Алланынъ эйилигинен акъланып, бизге биз ишангъан эбедий яшайыш берильди.
Шунынъ ичюн, мераметли Алланынъ тахтына джесарет иле якъынлашайыкъ ве вакътында ярдым ве мерамет тапайыкъ.
Бир заманда, Нух сандыкъны къураяткъан куньлерде, Алла сабырнен беклеген вакъытта, олар боюн эгмегенлер. О сандыкъта аз адам, яни секиз джан сувдан къуртулгъанлар.
Алла къадимий дюньяны да аджымады, лякин имансызларнынъ дюньясы устюне сув ташкъыныны кетиргенде, тек Нухнынъ секиз адамлы къорантасыны къуртарды. Оларнынъ секизинджиси – Нух, инсафлыкъ ёлунынъ бильдириджиси эди.
