12 Алла ер юзюне бакъты, ве о, керчектен де харап эди. Ер юзюнде эр бир тири джан юрген ёлуны харап этти.
– Содом ве Гомора тарафларындаки къыямет кучьленди, – деди РАББИ. – Гуналары пек агъырдыр.
Тюшейим де, манъа келип еткен къыямет дайын, олар тамам ойле япалармы-ёкъмы, бакъайым. Сонъ билирим.
Алла Нухкъа: – Мен ер юзюндеки эр бир тири джанны ёкъ этерим. Эр бир тири джан ер юзюни акъсызлыкъкъа толдурды. Мен оларны ве оларнен берабер ер юзюни де ёкъ этерим, – деди.
Нух исе РАББИнинъ алгъышына малик олды.
РАББИ Нухкъа: – Бутюн къорантанъны алып, сандыкъкъа кир. Озь несилинъде тек сен инсафлы олгъанынъны корьдим.
Ер юзюнде къыбырдагъан эр бир тири джан: эм къушлар, эм айванлар, эм махлюкълар, ве эписи адамлар ёкъ олдылар.
– Ер сакинлерине берген васиетимнинъ бельгиси оларакъ Мен Озь яйымны – кок къушагъыны – булутларда астым. Бу сизге ве бутюн яшагъан махлюкъларгъа эбедиен васиетимнинъ бельгисидир.
Сонъ адамларнынъ огюнде бойле айтаджакъ: «Гуна къазандым, догъру лаф ерине ялан айттым, амма манъа джеза берильмеди.
РАББИнинъ козю эр бир ерни корер, эм яхшы, эм яман адамны.
О вакъыт яшагъанларнынъ эписи Алладан къуртарувны кореджеклер.
Алла къадимий дюньяны да аджымады, лякин имансызларнынъ дюньясы устюне сув ташкъыныны кетиргенде, тек Нухнынъ секиз адамлы къорантасыны къуртарды. Оларнынъ секизинджиси – Нух, инсафлыкъ ёлунынъ бильдириджиси эди.