33 Огъулларына эмирини берген сонъ, Якъуп аякъларыны тёшегине къойды ве кечинип, озь халкъына, о бир дюньягъа кетти.
РАББИ Ибрамны чадырдан чыкъарды ве онъа: – Кокке бакъып, йылдызларны сай: сайып оладжакъсынъмы? – деди. – Эвлятларынъ да бойле оладжакътыр!
Исмаил эписи олып, 137 йыл яшады. Сонъ о кечинди ве баба-деделерине къошулды.
О, баягъы яшта олгъан къарт олып, яшайышкъа тойып кечинди ве баба-деделерине къошулды.
О, баягъы къарт олып, яшайышкъа бутюнлей тойып кечинди ве баба-деделерине къошулды. Огъуллары Исав ве Якъуп оны дефн эттилер.
Якъуп огъулларыны чагъырып, бойле деди: – Топлашынъыз, сизлернен келеджекте не оладжагъыны сизге хабер этеджегим.
Сонъ Якъуп огъулларына бойле эмир берди: – Мен о бир дюньягъа, озь халкъыма кетем. Мени хитли Эфроннынъ тарласында олгъан къобада баба-деделеримнен берабер дефн этинъиз.
Бу тарла ве устюндеки къоба Хет огъулларындан сатын алынгъандыр.
Юсуф бабасынынъ устюне тюшип, оны опип окюр-окюр агълады.
Эль-Яса хаста эди. Шу хасталыкъ сонъра онъа олюм кетирди. Исраиль падишасы Ёаш онъа келип агълады ве: – Бабам, бабам! Исраильнинъ арабасы ве атлылары! – деди.
Эль-Яса ольди ве дефн этильди. Йылындан моавлыларнынъ айдутлар сюрюлери топракъларны басты.
Адам исе къуветсиз олып, олер, гъайып олур, ондан бир шей къалмаз.
Билем, Сен мени олюмге, эписи яшагъанлар ичюн корюшюв эвине кетиреджексинъ.
Пишкен богъдай вакътына джыйылгъаны киби, мезаргъа къартлыгъынъда киреджексинъ.
Сонъ тоз топракътан келип, топракъкъа чевирилир, джан исе оны берген Аллагъа къайтыр.
– Укюмдар! Берген сёзюнъни тутып, Сен энди мени, Озь къулунъны, тынчлыкънен йибересинъ.
Якъуп Мысыргъа барды, озю ве бабаларымыз о ерде кечинди.
Юсуф да олеяткъанда, иман ярдымынен Исраиль огъулларынынъ Мысырдан чыкъып кетеджеклери акъкъында айтты ве онынъ кемиклерини андан алып кеткенлерини буюрды.
адлары кокте язылгъан биринджи догъгъан балаларнынъ топлашувына, эр кесни суд этиджи Аллагъа ве къусурсыз олгъан инсафлы адамларнынъ рухларына якъынлаштынъыз,