Мен Ехошуанынъ огюне таш къойдым! Бу ташнынъ устюнде еди козь бар. Онынъ устюне бир язы ояджагъым, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – ве бир куньде бу топракънынъ гунасыны алып ташлайджагъым.
Онынъ ичюн сен ким олгъансынъ да, башкъасынынъ къулуны къабаатлайсынъ? О, озь Раббисининъ алдында я тура, я йыкъыла. Йыкъылса да, тураджакъ, чюнки Раббининъ оны турсатмагъа кучю бар.
Янымда Рабби турды ве манъа кучь берди, ве шу себептен мен Къуванчлы Хаберни бутюнлей бильдирдим, ве оны бутюн халкълар эшитти. Мен арсланнынъ агъзындан къуртулдым.