18 РАББИм, Сенинъ къуртарувынъа умют этем!
Дан ёлда яткъан йылан олур, атлы аттан йыкъылып кетсин деп, атнынъ аягъыны чакъкъан, ёл четиндеки зеэрли йылан оладжакъ.
эгер РАББИ бизнен олмаса эди, адамлар бизге къаршы чыкъкъанда,
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Давутнынъ зебуры. Давут Ехуда сахрасында олгъан вакъытта язылгъан йыр.
Омрюм боюнджа Санъа шукюр этеджегим, къолларымны Сенинъ Адынънен юкъарыгъа котереджегим.
Мусибет кунюнде Сени чагъыраджагъым, ве Сен манъа джевап береджексинъ.
РАББИ – меним къудретим, меним макътав тюркюмдир, О, манъа къуртулыш берди. О, меним Аллам, Оны макътарым! О, бабамнынъ Алласы, Онынъ Адыны юксельтирим.
Яман адамнынъ башына озь яманлыгъы тюшер, инсафлы адамнынъ исе ольгенде биле сыгъынаджакъ ери бар.
О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!
Онынъ ичюн РАББИ сизлерге мерамет эйлемеге истеп, беклей, турып, сизлерни аджыйджакъ. РАББИ – адалетли суд эткен Алладыр, Онъа ишангъан эр кес бахтлыдыр.
Я РАББИ! Бизни аджы! Санъа ишанамыз! Бизге эр саба-танъда такъат бер, бизни сыкъынты заманда къуртар!
Шимди эфендимнен Ашшур падишасынен анълашсанъ ве мен санъа эки бинъ ат берсем, оларнынъ устюне атлылар тапып олурсынъмы?
Якъупнынъ эвинден юзюни сакълагъан РАББИни беклейджегим, Онъа ишанаджагъым.
РАББИге ишангъанларгъа, Оны къыдыргъан джангъа О, яхшылыкънен бакъа.
Ялан теразени къолда туткъан алыш-веришчилер алдатмагъа север.
Мен исе РАББИден ярдым беклейджегим, Къуртарыджым Аллама умют этеджегим, Аллам да мени эшитеджек.
Мерьем огъул догъаджакъ, ве сен Онынъ Адыны Иса къояджакъсынъ. О, Озь халкъыны гуналарындан къуртараджакъ, – деди.
Шуранынъ итибарлы азасы, Алла Падишалыгъыны беклеген ариматеялы Юсуф, бутюн джесюрлигини топлап, Пилатнынъ огюне барды ве Исанынъ джеседини сорады.
Мелек онъа: – Къоркъма, Мерьем! Сен Алланынъ хайырыны таптынъ!
О вакъыт Ерусалимде Симеон деген бир адам бар эди. О, инсафлы ве диндар адам олып, Исраиль ичюн теселли беклей. Онда Мукъаддес Рух бар эди.
Козьлерим эписи халкълар огюнде азырландырылгъан къуртарувынъны корьди.
еудийлернинъ Ариматея шеэринде яшап, Алланынъ Падишалыгъыны умютнен беклей эди. О, Шуранынъ къарарындан ве ишинден разы олмай эди.
Эр яратылгъан шей Алла Озь огъулларыны ачыкъ косьтереджегини умютнен беклей.
Эгер даа корьмеген шейни корьмеге умют этсек, оны сабырнен беклермиз.
Биз Рухнынъ ярдымынен ве иманнен акъланаджагъымызны умют этип беклеймиз.
ве Онынъ олюлерден тирильген Огълунынъ коклерден келеджегини, Алланынъ келеяткъан гъазабындан бизни къуртаргъан Исаны беклемеге башладынъыз.
