Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.
Ёлбашчысы озьлеринден бири оладжакъ, падишасы араларындан чыкъаджакъ. Оны озюме якъынлаштырырым, О да Манъа якъынлашаджакъ. Манъа озю-озюнден якъынлашмагъа кимнинъ джесюрлиги етеджек? – дей РАББИ.
Мен бутюн халкъларны тепретеджегим! Эписи миллетлернинъ къыйметли шейлери мында кетириледжек! Мен бу Эвни шан-шуретнен толдураджагъым! – дей Ордуларнынъ РАББИси.
– О куню чокъ халкълар РАББИге къошуладжакъ ве Меним халкъым оладжакъ. О заман Мен аранъызда яшайджагъым. О вакъыт сиз Ордуларнынъ РАББИси мени ёллагъаныны биледжексинъиз.
Пётр бу сёзлерни даа айткъанда, апансыздан бир нур сачкъан булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Шу булут ичинден бир сес чыкъты: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Мен Ондан разым! Оны динъленъиз!
Бу сёзлерден сонъ Пилат Исаны азат этмеге чаресини къыдырып башлады. Амма еудийлер къычырып: – Эгер Оны азат этсенъ, Сен императорнынъ досту дегильсинъ! Озюне падиша деген эр бир адам императоргъа къаршыдыр! – дедилер.
Белли ки, бизим Раббимиз Иса Ехуда къабилесинден келип чыкъты. Муса исе бу къабиле акъкъында айткъанда, руханийлик хызмети акъкъында ич бир шей айтмагъан эди.