1 Якъуп огъулларыны чагъырып, бойле деди: – Топлашынъыз, сизлернен келеджекте не оладжагъыны сизге хабер этеджегим.
О, оларгъа истегенлерини берди, амма джанларына ольдюриджи хасталыкъны ёллады.
Сонъки куньлерде РАББИнинъ Эви тургъан дагъ дагъларнынъ башы оладжакъ, байырлардан юксек котериледжек, ве онъа тараф бутюн миллетлер, озенлер киби, акъып кетеджеклер.
Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма: – Омюрбилля бу къабаатынъыз багъышланмайджакъ, – бойле сёзлерни къойды. Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы бойле деди.
«Ойле куньлер келеджек ки, эвинъдеки бутюн шейлерни ве бугуньге къадар бабаларынъ топлагъан шейлерини Вавилонгъа алып кетеджеклер. Бир шей къалмайджакъ, – дей РАББИ.
Эпинъиз топланып, динъленъиз: Олардан къайсы бири буны эвельден бильдирди? РАББИ оны севди, ве о, Вавилонгъа япмагъа истегенини беджереджек, Онынъ кучюни къасдийлилерге косьтереджек.
Бизим хаберимизге ким инанды? РАББИнинъ къудрети кимге ачылды?
Юрегининъ ниетлерини беджермегендже, РАББИнинъ ачувы ятышмаз. Сиз буны сонъки куньлерде ачыкъ анълайджакъсынъыз.
Фарс падишасы Кореш учюнджи йыл падишалыкъ япкъанда, Алла Даниялгъа (онынъ башкъа ады Белтешаццар эди) бир хабер ёллады. Бу хабер догъру олып, буюк дженк акъкъында эди. Лякин Даниял бу хаберни яхшы анълады, корьген шейлернинъ фаркъына барды.
Шимди исе сонъки куньлерде халкъынънен не оладжагъыны санъа бильдирмеге кельдим. Сен корьген руя келеджек куньлер акъкъындадыр.
Падиша Даниялгъа: – Сен бу сырны ачып олгъанынъ себебинден, керчектен сизинъ Алланъыз – аллаларнынъ Алласы, падишаларнынъ Раббисидир ве сырларны ачкъан Алладыр! – деди.
РАББИ-ТААЛЯ Озь ниетлерини къуллары пейгъамберлерге ачмагъандже, бир шей япмаз.
Сонъки куньлерде РАББИнинъ Эви тургъан дагъ дагъларнынъ башы оладжакъ, байырлардан юксек котериледжек, ве онъа тараф халкълар, озенлер киби, акъып келеджеклер.
Иште, шимди халкъыма къайтайым. Кель, бу халкъ келеджекте халкъынъа нелер япаджагъыны санъа бильдирейим.
Мукъаддес Рух онъа, Раббининъ Месихини корьмегендже, ольмейджегини бильдирген эди.
Мына, сонъки куньлерде бойле шей оладжакъ, – дей Алла: – Мен эписи адамларнынъ устюне Озь Рухумны ягъдыраджагъым. Сизинъ огъул ве къызларынъыз пейгъамберлик япаджакълар, йигитлеринъиз руялар кореджеклер, къартларынъыз беджериледжек тюшлер кореджеклер.
Халкъны – акъайларны, апайларны ве балаларны, ве аранъызда яшагъан ят халкълардан олгъанларны топла. Олар динълесин ве огренсинлер, Алланъыз олгъан РАББИден къоркъсунлар ве бу Къануннынъ эписи сёзлерини тутып беджерсинлер.
Беляларгъа огърагъанда, сонъки куньлерде бу шейлернинъ эписи башынъызгъа тюшкенде, сизлер РАББИ-Таалянъызгъа айланаджакъсынъыз ве Онынъ сесини динълейджексинъиз.
Рух ачыкътан айта: сонъки вакъытларда базы адамлар имандан къайтаджакълар ве ёлдан ураджакъ рухларгъа, шейтанларнынъ огретювине къулакъ асаджакълар.
Даа шуны биль: сонъки куньлерде агъыр вакъытлар келеджек.
Бу сонъки куньлерде исе О, бизге Озь сёзлерини Огълунынъ ярдымынен айта эди. Алла дюньядаки эр шейни Озь Огълунен яратып, Онъа бутюн барлыкъны мирас оларакъ берген.
Бири-биринъизни агъа-къардашларынъызны киби севинъиз.
Ондан сонъ бакъсам, кокте ачылаяткъан бир къапуны корьдим. Эвельден меннен лаф эткен боразан сесине ошагъан сес кене эшитильди: «Бу ерге чыкъ, ондан сонъ не оладжагъыны санъа косьтеририм».