23 Юсуф халкъкъа бойле деди: – Мына мен сизни топракъларынъызнен берабер фыравунгъа сатын алдым. Мына сизге урлукъ, топракъларынъызгъа сачынъыз.
Олардан сонъ чыкъкъан еди арыкъ ве чиркин сыгъыр да еди йылдыр. Бош ве шаркъий ель къуруткъан еди башакъ – ачлыкънынъ еди йылыдыр.
Ер юзюндеки ачлыкънынъ девамы мына энди эки йыл. Даа беш йыл не ер сюреджеклер, не де ораджакълар.
Ялынъыз руханийлернинъ топракъларыны Юсуф сатын алмады. Руханийлерге фыравундан ер пайы берильген эди, ве олар фыравун оларгъа берген ер пайынен кечине эдилер, онынъ ичюн де озь топракъларыны сатмадылар.
Ормагъа вакъыт кельгенде, беш пайда бир пайыны фыравунгъа беринъиз, дёрт пайы исе сизге тарлаларынъызгъа сачмагъа ве сизнен эвдекилеринъизге ве балаларынъызгъа ашамакъ ичюн къалсын.
Алламыз олгъан РАББИге ошагъан ким бар? О, юксеклерде отура,
Баш чалгъыджы ичюн. Къорах огъулларынынъ маскили.
Ашлыгъыны сакълап къойгъан адамны халкъ къаргъай, ашлыгъыны саткъанны исе – макътай.
Топрагъыны ишлеген адамнынъ ашы бол олур, бош шейлернинъ пешинден чапкъан адам исе акъылдан эксик.
Фукъаренинъ тарласы бол-берекетли олса да, адалетсизлик оны алып кетер.
Сабадан урлугъынъны сач, акъшам да къол къавуштырып отурма, чюнки насыл ишинъ берекетли оладжагъындан, я экиси де яхшы берекет береджегинден хаберинъ ёкъ.
Ягъмур ве къар, коктен тюшип, анда къайтмаз, лякин топракъны сувнен тойдурыр, топракъ исе берекет кетирир, эм сачмакъ ичюн урлукъларны, эм ашамакъ ичюн отьмек берер.
Ишанчлы ве акъыллы къул ким? Эфендиси оны эв къуллары устюнде башлыкъ этип, оларгъа керек вакътында ашларыны бермеге къойды.
Сачыджыгъа урлукъ ве ашагъангъа отьмек береяткъан Алла сизинъ сачкъанынъызны бол япаджакъ, инсафлыкъ берекетинъизни де чокълаштыраджакъ.