17 Олар озь айванларыны айдап кельдилер, ве Юсуф ашны атларгъа, къой-эчкилерге, туварларгъа ве эшеклерге алмаштыра эди. О йылы оларнынъ бутюн айванларыны алып, оларны ашнен теминледи.
– Айванларынъызны айдап келинъиз, – деди Юсуф. – Кумюшинъиз биткен олса, сизге аш берип, айванларынъызны алырым.
Бу йыл кечти. Кельген йылы олар кене Юсуфкъа келип, онъа: – Эм кумюшимиз биткенини, эм айванларымыз сюрюлеринен санъа, эфендимиз, кечкенини сенден сакъламайджакъмыз, – дедилер. – Эфендимизнинъ огюнде беденлеримизнен топракъларымыздан гъайры бизде бир шей къалмады.
Атларны Сулеймангъа Мысыр ве Кеведен кетире эдилер. Падишанынъ алыш-веришчилери бу атларны Кеведен парагъа сатын ала эдилер.
Шейтан РАББИге: – Джангъа джан, – деп джевап берди. – Адам озь джаны ичюн эр шейини берер.
мына РАББИ тарладаки айванларынъны: атларны, эшеклерни, девелерни, сыгъырларны, бугъаларны ве къой-эчкилерни джезалар; баягъы агъыр хасталыкъ олур.
Вай-вай-вай! Мысырдан ярдым сорап кеткенлернинъ башына беля! Атларгъа таяналар, дженк арабаларынынъ чокълугъына ве аскерлерининъ буюк кучюне ишаналар, Исраильнинъ Азизине исе къулакъ асмайлар, РАББИни къыдырмайлар.
Эки эфендиге кимсе хызмет эталмаз. Я бирисинден нефретленип, башкъасыны север, я бирисине садыкъ олып, башкъасыны кореджек козю олмаз. Сиз эм Аллагъа, эм зенгинликке хызмет этип оламайсыз.