6 Ханаан топрагъында ишлеп тапкъан мал-мулькюни ве айванларны озьлеринен алдылар. Шай этип, Якъуп ве бутюн онынъ эвлятлары Мысыргъа кельдилер.
РАББИ Ибрамгъа бойле деди: – Биль ки, сенинъ эвлятларынъ гъурбетликте кельмешек оладжакъ; оларны къул этип, 400 йыл зулум этеджеклер.
Якъуп озюнен берабер огъулларыны ве торунларыны, къызларыны ве къыз торунларыны, – бутюн эвлятларыны Мысыргъа кетирди.
Алла оларны ёкъ этмеге ниетленди. Лякин Алла сайлагъан Муса Онынъ огюнде арада турды, гъазабыны къайтарды, ве О, оларны ёкъ этмеди.
РАББИ-ТААЛЯ: – Башта халкъым Мысыргъа кетти, анда яшады, – дей, – сонъра Ашшур оларны токътамайып чекиштире эди.
Баба-деделеримиз Мысыргъа кочьтилер, ве биз Мысырда чокъ вакъыт девамында яшадыкъ. Мысырлылар баба-деделеримизге ве бизге яманлыкъ япа эдилер.
Якъуп Мысыргъа барды, озю ве бабаларымыз о ерде кечинди.
Баба-деделеринъ Мысыргъа 70 джан олып кельген эди. Шимди исе Алланъ олгъан РАББИ сени кок йылдызлары киби чокъ сайылы япты!
Сен исе Алланъ олгъан РАББИнинъ огюнде бойле айт: «Дедем гъурбетликте кочеяткъан арамлы экен. О, Мысыргъа кеткен ве анда аз союнен гъурбетликте яшап башлагъан. Анда ондан буюк, къудретли ве чокъ сайылы миллет асыл олгъан.
Исхакъкъа Якъупны ве Исавны бердим. Исавгъа Сеир дагъыны асабалыкъкъа бердим. Якъуп исе огъулларынен берабер Мысыргъа кочьти.
Якъуп Мысыргъа кельген сонъ, бабаларынъыз РАББИни чагъырып башлады, ве РАББИ оларгъа Муса ве Харунны ёллады. Олар бабаларынъызны Мысырдан чыкъарып, бу ерде ерлештирдилер.